Moeder worden, moeder van veel kinderen. Dat wilde Nadya Suleman al vanaf haar kinderjaren. Wellicht als compensatie voor haar eigen jeugd. Ze was het enige kind van Edward en Angela Suleman. Ondanks de aandacht die haar ouders aan hun dochter ruimschoots gaven, noemt de nu 33-jarige vrouw haar jeugd „behoorlijk eenzaam.”Het intens verlangen van Nadya Suleman naar een rijke kinderschaar is zeker in vervulling gegaan. Als gevolg van de geboorte van haar achtling op 26 januari van dit jaar is ze nu moeder van veertien kinderen. Allemaal zijn ze zeven jaar of jonger. En Suleman heeft al die kinderen voor haarzelf alleen. In 2000 liep haar huwelijk met Marcos Guiterrez na vier jaar stuk. Nadya Suleman keerde terug naar haar ouders. Pas vorig jaar kwam het tot een officiële scheiding.

Crisis
Niet zozeer het loslaten van haar man, maar vooral het feit dat ze als single geen kinderen mocht verwachten, zorgde ervoor dat Nadya Suleman in een diepe psychische crisis terechtkwam, waarbij ze soms zelfs zelfmoordneigingen had. Mede op advies van een psychiater besloot ze een ivf-behandeling te ondergaan. In 2001 bezocht ze daartoe voor het eerst de kliniek van dr. Michael M. Kamrava, met als gevolg dat ze negen maanden later haar zoon Elijah Makai Solomon mocht verwelkomen.

De derde naam van de jongen, ”Solomon”, is volgens verschillende bekenden van Nadya Suleman een verwijzing naar de donor van het sperma dat voor de ivf-behandeling werd gebruikt. Die zou David Solomon heten. Voor elke volgende zwangerschap putten artsen uit de ”levensbron” zoals Nadya Suleman zelf de voorraad bevruchte embryo’s die in de diepvries ligt, noemt. Elk van haar eerste zes kinderen gaf ze steeds als laatste de naam ”Solomon” mee. Daarmee wilde ze duidelijk maken uitsluitend van een en dezelfde donor gebruik te hebben gemaakt.

Zevende kind
Uit die ”levensbron” haalden de ivf-artsen ook bevruchte eicellen toen Nadya Suleman vorig jaar te kennen gaf nog een zevende kind te willen hebben. De behandelend arts besloot toen in overleg met haar alle resterende embryo’s uit de diepvries te halen en die in de baarmoeder van Suleman te plaatsen.

Het resultaat is inmiddels bekend. Eind januari, negen weken te vroeg, stond een staf van 46 medici en verpleegkundigen in het Kaiser Permanenteziekenhuis in Bellflower (Californië) klaar om de komst van -naar men dacht- zeven kinderen te begeleiden. De bevalling geschiedde met een keizersnede. Tot grote verrassing van de medici kwam er na de zeven verwachte baby’s nog een achtste kind ter wereld. Het gezin van Nadya Suleman breidde zich daarmee uit met zes jongens en twee meisjes, onder wie een tweeling.

Tussen de geboorte op 26 januari van nummer een en nummer acht zaten slechts vijf minuten. De acht kinderen wogen bij hun geboorte tussen de 680 en 1474 gram. Twee van de baby’s moesten aan de beademing worden gelegd en een derde had zuurstof nodig. Maar alle acht zetten meteen na hun geboorte een keel op en trappelden flink met armpjes en beentjes. Inmiddels lijkt de conditie van het achttal zich goed te ontwikkelen. Een plaatsje in het Guinness Book of Records heeft de achtling nu al, omdat het de langst levende meerling van dat getal is.

Euforie en kritiek
Het geboortebericht van de achtling deed in Amerika even een euforische stemming oplaaien. „Geweldig, een medisch wonder.” Darwinisten riepen dat Nadya Suleman de genetische jackpot had gewonnen: „Ze overtreft alle gangbare trends van de natuurlijke selectie en heeft haar genen op weergaloze manier vermenigvuldigd.”

Maar dat duurde slechts even. Al heel snel sloeg de vreugde om in woede. „Een grove, medische misser”, „een bizarre ontsporing van de wetenschap”, „een daad van zelfzucht van een moeder die haar hobby uitleeft.” Verschillende critici noemen het onverantwoord in een overbevolkte wereld ineens zo veel „kinderen op de wereld te zetten.” Sommige Amerikanen pleiten inmiddels voor de invoering van een eenkindpolitiek zoals die in China wordt gevoerd. Een enkeling wil zelfs dat Nadya Suleman, „dat christelijke, redeloze dier gedreven door voortplantingsdrift”, maar achter slot en grendel verdwijnt.

Kosten
De meeste ergernis van de Amerikaanse critici heeft te maken met de vraag: Wie gaat de zorg voor en opvoeding van de achtling betalen? Prof. Helen Fisher van Rutgers University bij New York meent dat de huidige economische crisis de afkeer van de geboorte van zo veel kinderen versterkt. „Het is alsof Suleman in een nieuwe benzine slorpende Hummer stapt, terwijl iedereen van een SUV overgaat op een uiterst zuinige Honda. En daarbij komt dat wij als belastingbetalers met zijn allen de energiekosten zullen moeten gaan dragen voor Sulemans Hummer.” Op internet is zelfs een petitie gepubliceerd waarin de overheid wordt opgeroepen geen steun te geven aan paria’s die leven op de rug van de maatschappij.

Vanwege doodsbedreigingen besloot moeder Suleman begin deze week onder te duiken en liet het pr-bedrijf dat de woordvoering voor de jonge moeder verzorgde, weten zich terug te trekken.

Dat de kosten hoog zijn, kan iedereen op zijn vingers natellen. Het ziekenhuis in Bellflower denkt dat met de medische verzorging vanaf de ivf-behandeling tot het moment dat de laatste baby het ziekenhuis kan verlaten een bedrag van 1,3 miljoen dollar zal zijn gemoeid. Voor de opvoeding van alle veertien kinderen totdat ze volwassen zijn is naar verwachting 2,7 miljoen dollar nodig.

Eén ding staat vast: Suleman kan dat zelf niet opbrengen. Tot 1999 werkte ze als psychiatrisch assistent in een ziekenhuis. Vanwege een rugaandoening die ze tijdens haar werk opliep, moest ze haar baan opzeggen. Na een lange procedure kreeg ze uiteindelijke een schadevergoeding van 168.000 dollar.

Daarnaast ontvangt ze een bescheiden uitkering voor twee oudere kinderen omdat de een in ernstige mate ADHD heeft en de ander een lichte vorm van autisme. Maar dat totale bedrag is volstrekt onvoldoende om veertien kinderen op te voeden. Reeds voor de laatste gezinsuitbreiding ontving de werkloze Suleman van het gemeentebestuur geregeld voedselbonnen waarmee ze bij plaatselijke winkels eten kan kopen.

Van haar ouders hoeft Nadya Suleman ook geen financiële steun te verwachten. Haar 69-jarige moeder, die formeel gescheiden is van haar man maar wel met hem samenwoont, dreigde vorig jaar vanwege een schuld van 1 miljoen dollar failliet te gaan.

Morele steun krijgt de jonge achtlingmoeder van haar ouders wel. Ze woont met haar zes kinderen bij haar ouders, die een driekamerappartement in de Californische plaats Whittier hebben. Moeder Suleman zorgt nu vooral voor de oudste zes. Vader Suleman (67), die als immigrant uit Irak naar de VS kwam, wil nu naar zijn oude vaderland terugkeren om daar als tolk-vertaler en als taxichauffeur geld te verdienen voor zijn dochter.

Omslag bij bedrijven
Bij de geboorte van de vorige Amerikaanse achtling, in 1998 in Houston, stonden bedrijven voor in de rij om de ouders te helpen. De familie kreeg een zeskamerwoning aangeboden en gesponsorde huishoudelijke hulp. Het gezin in Iowa waarin een jaar daarvoor een zevenling werd geboren, kreeg zelfs een huis met zestien kamers, een busje voor vijftien personen, gratis babyvoeding van de firma Gerber, onbeperkt pampers van het bedrijf Procter & Gamble.

Op zo veel weldoenerij hoeft moeder Suleman niet te rekenen. De pamperfabrikant heeft laten weten dat ze acht pakken luiers kan ophalen. Meer zit er niet in. „Bedrijven realiseren zich dat vandaag de dag het sponsoren van een dergelijk gezin niet bijdraagt aan een gunstige pr. Daarvoor is er te veel kritiek op de geboorte van de achtling”, zegt prof. Helen Fisher. Zelfs mediabedrijven staan niet te trappelen om aan de rechten voor publiciteit te komen. Een maatschappij, The Learning Channel, heeft wel enige belangstelling, maar wil eerst afwachten hoe televisievriendelijk de familie Suleman is.

Steun familie en kerk
Nadya Suleman zegt te vertrouwen op de hulp van God, haar vrienden, familie en kerk. Tegenover de media heeft ze verklaard te behoren tot de Calvary Chapel Golden Springs in Whittier. Maar in een persverklaring van die gemeente staat dat ze haar niet kennen. Slechts één keer heeft Nadya Suleman contact gehad met een zondagsschoolleidster. De gemeente is ook niet van plan bij te springen.

Financieel staat het er voor Suleman dus niet goed voor. Ze lijkt zich dat ook zelf te realiseren. Daarom heeft ze een website geopend waar mensen informatie kunnen ontvangen over de ontwikkeling van de acht kinderen. Die site wijst ook de weg als mensen de familie met een gift willen bedenken.

De penibele omstandigheden waarin de moeder en haar veertien kinderen verkeren veroorzaken bij de gemiddelde Amerikaan de zorg en ergernis dat belastinggeld gebruikt zal moeten worden om de opvoeding van het kroost te betalen

Artsen onder vuur
Kritiek is er niet alleen op het onverantwoord handelen van moeder Nadya, maar ook op dat van de artsen die haar behandeld hebben. Zowel de publieke opinie als de meerderheid van de medici vinden het ontoelaatbaar dat de specialisten een vrouw die al zes kinderen heeft opnieuw zwanger hebben laten worden. „Hoe het ook is gegaan, dit is een ernstige medische fout”, zei Eleanor Nicoll, de woordvoerster van de American Society for Reproductive Medicine, de beroepsorganisatie van ivf-artsen. Volgens haar is er voorafgaand aan de behandeling niet goed nagedacht over de vraag of de een nieuwe zwangerschap wel verstandig is. „Zowel de gezinsomvang, de reeds vervulde kinderwens, als de materiële omstandigheden zijn blijkbaar niet in samenhang bekeken.”

De meeste kritiek hebben artsen echter op het feit dat er veel meer bevruchte eicellen dan gebruikelijk bij Nadya Suleman zijn ingebracht. Weliswaar zijn er in de VS geen regels die een maximum stellen aan het aantal embryo’s dat bij een vrouw wordt geplaatst, maar iedereen vindt dat een aantal van zeven gewoon niet kan. „Normaal gesproken zetten artsen twee of drie vruchtjes in de buik.”

Een groot aantal artsen stelt zich bovendien op het standpunt dat de overige bevruchte cellen moeten worden vernietigd. „Dan voorkom je dat er ergens in een vrieskast een voorraad embryo’s ligt waar een vrouw volgende zwangerschappen mee wil organiseren”, zegt een woordvoerder van het Stanford Center for Biomedical Ethics.

Amerikaanse artsen en beroepsorganisaties roepen nu in koor om een strikte standaardregeling waarbij het aantal te plaatsen embryo’s aan een maximum is gebonden. De Californische gezondheidsraad is inmiddels een onderzoek begonnen naar de handelwijze van de artsen die Nadya Suleman hebben behandeld.

Schepselen
Ook onder christelijke opinieleiders leeft kritiek op de ivf-behandeling. „Wanneer men de weg waarlangs God wil dat we vruchtbaar zijn en ons vermenigvuldigen niet inslaan maar onze eigen weg gaan, komen we in de problemen”, zegt Albert Mohler, rector van het Southern Baptist Seminary in Louisville.

Chuck Colson, schrijver van columns in het christelijke internetmagazine Breakpoint, sluit zich daarbij aan. Daarbij wijst hij ook op het probleem van de overtollige embryo’s, die of vernietigd of ingevroren worden. „Waarom kiezen steeds meer mensen voor ivf? Omdat steeds meer Amerikaanse vrouwen de geboorte van hun kinderen uitstellen totdat het te laat is of om, zoals Nadya Suleman, een huwelijk te omzeilen. In plaats dat kinderen en een gezinsleven prioriteit hebben waaraan we onze andere levensomstandigheden aanpassen, zijn zwangerschappen experimenten geworden die voldoen moeten aan onze hooggespannen verwachtingen.”

Kinderen zijn volgens Colson niet meer het „natuurlijk resultaat van een zelfopofferende liefde tussen man en vrouw maar „gevolgen van een schepping die we met kunstmatige middelen hebben georganiseerd.”

Toch willen christelijke leiders in de VS niet instemmen met de „materialistische kritiek” van de meeste Amerikanen. Ze waarderen dat Suleman niet voor de gemakkelijkste oplossing van selectieve abortus heeft gekozen. Colson: „Vooropstaat dat er veertien kinderen geboren zijn die, ongeacht de handelwijze van hun moeder, onze hulp en aandacht nodig hebben. Het zijn schepselen met een ziel. De waarde van hun leven is nimmer in dollars uit te drukken.”

Meer informatie: www.thenadyasulemanfamily.com.

---

Achtling niet natuurlijk

De geboorte van acht kinderen die bovendien nog allemaal in leven blijven, is hoogst ongebruikelijk en heeft bijna altijd te maken met medische behandeling.

Wat is het hoogste aantal kinderen dat na een zwangerschap bij een vrouw is geboren?
Negen. In 1971 beviel een vrouw in Australië van negen baby’s. Geen van de kinderen bleef in leven.

Hoe lang kan gedoneerd sperma ten behoeve van ivf bewaard worden?
Voor zover nu bekend is dat 21 jaar. Televisiemaker Ken Decker besloot in 1986 zijn sperma in te laten vriezen toen hij hoorde dat hij ernstig ziek was. Decker genas. In 2007 werd het gebruikt voor een ivf behandeling, waardoor zijn vrouw Michelle zwanger raakte, met als gevolg dat het paar in september vorig jaar een gezonde baby kreeg.

Hoe kan een vrouw zwanger raken van een achtling?
Het is heel onwaarschijnlijk dat dit op natuurlijke wijze gebeurt. Meestal is een dergelijke zwangerschap het gevolg van het gebruik van medicijnen die de eisprong stimuleren, waarbij dan meerdere eicellen tegelijk bevrucht worden.
Een zwangerschap van zo’n hoog aantal kinderen is in het algemeen ook niet het gevolg van een ivf behandeling, omdat artsen daarbij vrijwel altijd twee of drie bevruchte cellen in de baarmoeder plaatsen en niet meer. Dat Nadya Suleman zo veel bevruchte eicellen tegelijk geplaatst kreeg, is heel ongebruikelijk.

Gebruiken de foetussen dezelfde placenta?
Dat is alleen het geval als een eeneiige twee of meerling wordt verwacht. Anders heeft elk van hen een eigen placenta.

Moet een vrouw die een achtling verwacht meer eten?
Artsen adviseren moeders per baby 300 calorieën per dag meer te gebruiken. In het geval van Nadya Suleman ging dat dus om 2400 calorieën extra.

Hebben vrouwen die een achtling verwachten meer last van stress?
Dat hoeft beslist niet zo te zijn. De foetussen gebruiken iedere gram ijzer om hun eigen bloedcellen te vermeerderen en iedere gram calcium wenden ze aan om hun bottenstelsel te versterken.

Neem het aantal geboorten van meerlingen toe?
Zeker waar, vooral als gevolg van medicatie en ivf. Meestal gaat het om de geboorte van tweelingen en soms van drielingen. Tussen 1980 en 2003 nam dit aantal in de VS met 65 procent toe.