In conferentiecentrum De Bron, aan de voortkabbelende Vecht met hoekige ijsschotsen langs de waterkant, komen de zendelingen weer op krachten. Mist hangt laag over de uitgestrekte weilanden, maar de sfeervolle serrezaal is een oase van rust en een speeltuin vol vertier. Even adem happen tijdens kerstverlof in Nederland.

„Daar is grote behoefte aan”, zegt persvoorlichter van De Bron R. Mulder. „De zendelingen uit met name de Arabischsprekende landen ondervinden de spanningen tussen moslims en christenen aan den lijve. Omdat zij in een kwetsbare positie verkeren, willen we hen niet in aanraking laten komen met journalisten.” Volgens Mulder komt de toenemende polarisatie tussen beide wereldgodsdiensten bewust niet aan de orde in het officiële programma. Op informele wijze echter praat men hierover des te meer met elkaar. De angst voor dreigende conflicten is reëel. Een van de hoofdsprekers arriveert later, omdat een zendingsmedewerker was doodschoten in Libanon.

De zendelingen zijn veelal evangelisch en afkomstig uit Nederland. Maar De Bron wordt ook bevolkt door Russen en zelfs mensen uit Nepal en Bangladesh. Ze vertegenwoordigen zo’n dertig organisaties, die op hun beurt worden overkoepeld door wereldwijde zendingsorganisaties, zoals de Evangelische Zendingsalliantie.

Tijdens het verwenweekend wordt de zendelingen een feestelijk diner voorgeschoteld. Ze warmen zich aan samenzang, sprekers, aan een concert. Een aantal vrouwen en één man laten zich vertroetelen tijdens een workshop huidverzorging en massage. Oppas voor de kinderen en verse koekjes verhogen de vreugde. „Slagroom op het toetje”, zegt Mulder zichtbaar vergenoegd over deze details in het programma. Maar ook enigszins paradoxaal, voegt hij eraan toe. „De tegenstellingen tussen de vaak arme landen waar de zendelingen werken en het rijke Nederland zijn groot. De zendelingen vinden in het algemeen dat Nederland onbezonnen met de weelde omgaat. Een van hen verwoordde het zo: „Gewoonlijk ben ik al blij dat ik iets op mijn boterham kan doen. Hier kun je kiezen uit dertig soorten jam. Voor de meesten veroorzaakt de komst naar Nederland een ware cultuurschok. Vooral als ze lang in het buitenland hebben gebivakkeerd.” De verwennerij is echter verdiend, vindt de voorlichter.

H. Euving van de zendingsorganisatie WEC International verblijft momenteel in Nederland omdat in het Afrikaanse Ivoorkust, het land waar hij werkt, een burgeroorlog is uitgebroken. Hij verbaast zich over het fanatisme waarmee werknemers in Nederland vechten voor een loonsverhoging van een paar procent. „Drink dan een krat bier per week minder. In Ivoorkust zijn de armen dag na dag bezig weer eten op tafel te krijgen. Hier regeert de economie. Hier moet de koopkracht altijd gelijk blijven.” Euving vindt dat Nederlandse christenen de dvd-speler of de digitale camera maar in de winkel moeten laten staan. „Ze moeten bereid zijn om in de ogen van anderen dwaas te zijn. Voor Christus.”

In een aangrenzende ruimte klinkt pianogetingel. Eenparig heffen de zendelingen een lied aan: „All over the world, the Spirit is moving.”

Zendelingen hebben het niet makkelijk. De Engelse spreker V. Thomas van de organisatie Operatie Mobilisatie vergelijkt hun leven met dat van Daniël. „We willen in Jeruzalem leven, maar God plaatst ons in Babylon.” Thomas vraagt de zendelingen zich een driehoek voor te stellen. „Jullie zijn sterke en begaafde mensen. Je ontplooit je en God wil dat gebruiken. We moeten het echter verwachten van de kracht van de Vader. Ook Jezus deed dat. Het is op het zendingsveld cruciaal dat je niet werkt in eigen kracht, maar de kracht put uit je relatie met God de Vader. Dat is de top van de driehoek.

Onderaan staat enerzijds je geschiedenis, je afkomst. Die heeft je gevormd.” Thomas bedoelt daarmee ook de wedergeboorte. „Onze geschiedenis is geworteld in het plan van God met deze schepping. Onze geschiedenis ligt in Hem. Vanuit die identiteit bedrijf je zending. Anderzijds staat onze toekomst onder aan de driehoek. De zwakte van de kerken is de focus op het hier en nu. We moeten verder kijken, naar onze toekomst bij God.”

De predikant van een Nederlandse baptistengemeente wijst op het bijbelgedeelte waarin Jezus Zijn apostelen roept: „Kom hier op een eenzame plaats en rust een weinig.” „Het was maar een weinig, Maar dat is de praktijk. Dit weekend mogen we uitrusten. En uiteindelijk mogen we dat doen in de hemel.”