Fuchs vertrekt na tien jaar bij het Stedelijk Museum. Hij wordt de eerste gastdocent kunstpraktijk die is aangesteld door de Universiteit van Amsterdam, samen met de Rietveldacademie en de Hogeschool voor de Kunsten.

Het vertrek van Fuchs heeft te maken met de verbouwingsplannen voor het museum. Vorige week besloot het college van Amsterdam, na veel getouwtrek, dat het Stedelijk Museum aan het Museumplein blijft. Verhuizing naar de Zuidas, waarvan Fuchs geen voorstander was, was daarmee van de baan. De artistiek directeur noemde het besluit, en de aanloop er naar toe, „een slepend proces.” Er is ruim veertien jaar vergaderd over de toekomst van het museum.

Fuchs is weliswaar tevreden over het collegebesluit, maar verwacht dat de verbouwing pas klaar zal zijn nadat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. „Het is raar om met iets te beginnen terwijl je weet dat je het einde niet zult meemaken.” Bovendien vindt hij dat de ideeën over het museum de laatste jaren zijn veranderd. „Het is beter dat andere, jongere mensen zich daar nu mee bezig gaan houden.”

De artistiek directeur lag de laatste tijd onder vuur van het stadsbestuur, dat er openlijk aan twijfelde of Fuchs wel de juiste man op de juiste plaats is. Volgens Fuchs heeft dat geen rol gespeeld bij zijn besluit te stoppen. „Persoonlijke kritiek ben ik mijn hele leven al gewend. Tussen het stadsbestuur en een museumdirecteur bestaat altijd een zekere spanning.”

Fuchs werd op zijn 33e museumdirecteur van het Van Abbe Museum in Eindhoven. Hij zou er twaalf jaar blijven, tot 1987, met als uitstapje de werkzaamheden als artistiek directeur voor Documenta 7 in het Duitse Kassel.

In die tijd dook er een manco op. Hij mocht dan in rap tempo hebben gebouwd aan zijn kunsthistorische bagage en esthetische inzichten, hij vergat de cijfermatige kant van de kunst, ofwel de financiering. In al ’zijn’ musea liepen de schulden hoog op. Zijn projecten en aankopen waren geldverslindend. Hij zelf zei ooit met gevoel voor understatement: „Ik heb niet zo veel talent voor administratieve zaken.”

Niettemin werd Fuchs door zijn nieuwe bazen overal met open armen ontvangen. Den Haag en Amsterdam haalden hem maar al te graag binnen als ”cultuurpaus”. De gebakken peren kwamen later. Hij zou als directeur van het Gemeentemuseum in Den Haag (1987-1993) en het Amsterdamse Stedelijk Museum (1993-2002) verder bouwen aan de naam van het cultuurhuis. Anderen bouwden ondertussen aan zijn image door hem te betitelen als „een mythe”, „een fenomeen”, „een big spender” en „een Bourgondiër, op een haast dandy-achtige manier.”

Met het vertrek van Fuchs bij het Stedelijk Museum komt de bestaande directiestructuur ten einde. Het college streeft naar een nieuwe bedrijfs- en directiestructuur, mede met het oog op een toekomstige verzelfstandiging van het museum. Algemeen directeur S. van Heusden is gevraagd de voorbereiding van deze nieuwe structuur op zich te nemen en ook de uitwerking van het nieuwbouwbesluit verder ter hand te nemen.

Het college is ook van plan een commissie te benoemen die, ondersteund door Van Heusden, het gemeentebestuur moet adviseren over de toekomstige bedrijfs- en directiestructuur. In dit advies wordt ook de vraag beantwoord of de toekomstige leiding van het Stedelijk Museum zal bestaan uit één of uit twee directeuren.