Een draagstok die hulp biedt
Vijanden werden vrienden. De oprichter van stichting Pikulan vocht eind 1945 in Indonesië, maar sinds de jaren tachtig zette hij zich vanuit christelijke bewogenheid in voor de bevolking van het land. Pikulan bestaat dit jaar een kwarteeuw.
Mensen de mogelijkheid bieden zichzelf te helpen – dat is volgens woordvoerster A. Smits de filosofie achter Pikulan. „We geven ze een hengel en aas, zodat ze zelf kunnen vissen. Vanuit die gedachte ondersteunen we Indonesische projecten, op dit moment zijn het er negen.”Smits verzorgt samen met haar man het secretariaat van de Friese stichting. Oprichter Geert Folkerts overleed enkele jaren terug. Bij het werk dat de oud-Indiëganger begon, zijn in Nederland inmiddels zo’n zestig vrijwilligers betrokken.
”Pikulan” verwijst naar het Indonesische woord voor draagstok. Het logo van de stichting toont een man met zo’n stok. De last aan de ene kant symboliseert Nederland, die aan de andere kant Indonesië; de stichting vormt als het ware de dragende verbinding tussen beide.
Smits: „Ons uitgangspunt is dat het uitvoerende werk door mensen in Indonesië wordt gedaan. Zij kennen de cultuur veel beter dan wij. Wij onderhouden het contact met centrale personen binnen de projecten en zorgen voor de benodigde financiën.” Vroeger werden alle contacten onderhouden door Geert Folkerts. Tegenwoordig heeft ieder project een eigen Nederlandse promotor.”
Aardbeving
Een speerpunt van Pikulan is financiële adoptie: via de stichting worden zo’n 300 kinderen ondersteund. Vandaar ook dat in bijna alle Pikulanprojecten kinderen een belangrijke plaats hebben. Zo gaat er geld naar een school voor verstandelijk gehandicapte kinderen in Solo (op Java), die jaarlijks kampt met een begrotingstekort van 5000 euro.
In Purwokerto staat een christelijke huishoudschool. Hij telt 225 leerlingen, van wie de helft islamitisch is. Het schoolbestuur zit met een jaarlijks tekort van 7000 euro. Pikulan heeft zich hiervoor garant gesteld en levert ook ieder jaar een fors bedrag voor onderwijsverbetering en uitbreiding van nieuwe vakken.
De financiële adoptie wordt grotendeels betaald door particulieren. Daarnaast komt veel geld binnen via de kringloopwinkel van de stichting. In de winkel, gevestigd in Surhuisterveen, helpen zo’n 35 vrijwilligers mee. Smits: „We zijn begonnen met een zolderopruiming, maar voortdurend verder gegroeid. Op een gegeven moment konden we de huidige winkelruimte in gebruik nemen. Toch wel een hele stap, want de huur moest natuurlijk iedere keer betaald worden. Maar we hebben er geen spijt van gehad.”
Volgens Smits is de opbrengst steeds weer „heel bijzonder.” De winst gaat volledig naar Indonesië, benadrukt ze. „Onze enige onkosten zijn de huur en de wagen waarmee we tweedehands spullen ophalen. Er blijft niets aan de strijkstok hangen.”
Diapresentatie
Economisch werken is een belangrijke doelstelling van de stichting. Er zijn geen betaalde krachten. Gelikt foldermateriaal is wat Pikulan betreft taboe. Voor de pr moet Pikulan het allereerst hebben van mond-tot-mondreclame. Smits: „Wat de voorlichting betreft zijn we ook heel blij met een echtpaar dat een prachtige diapresentatie voor ons heeft gemaakt. Die tonen ze regelmatig op bijvoorbeeld gemeenteavonden.”
De woordvoerster ziet de komende jaren vertrouwend tegemoet, ook in financieel opzicht. „Het werk is tot nu toe rijk gezegend, en ook voor de toekomst leggen we het in Gods handen. Trouwens, voor de kringloopwinkel is de huidige economische situatie een goede zaak.” De belangrijkste doelstelling van de stichting is het huidige werk voortzetten. Voor de komende jaren worden geen grote beleidswijzigingen voorzien.
Eén keer per twee jaar reist een delegatie bestuursleden en belangstellenden vanuit Nederland –de deelnemers betalen hun reis zelf– naar Indonesië om de gang van zaken binnen de projecten te bekijken. De bevindingen zijn vrijwel altijd positief.
Vanwege het jubileum worden de rollen dit jaar eens omgekeerd: er komt in juni een delegatie vanuit Indonesië naar Nederland. In Friesland vindt een gezamenlijke viering plaats, waarvoor alle Indonesische contactpersonen zijn uitgenodigd.
Smits omschrijft Pikulan als een oecumenische stichting. „De bestuursleden en onze contactpersonen in Indonesië zijn allen christen, waarbij geldt dat we in Indonesië met zowel protestantse als rooms-katholieke contactpersonen werken. We zetten ons in geïnspireerd door en gehoorzaam aan de Bijbel, het Woord van God. Van daaruit willen we hulp bieden aan mensen uit alle gezindten.”
