”Leren van Rick Warren”, luidt het kopje boven een artikel van ds. W. Visscher uit Amersfoort in Daniël, het jongerenblad van de Gereformeerde Gemeenten.Nogal wat mensen zien Barack Obama als een verlosser, een messias. In het Kerkblad (uitgave van de Hersteld Hervormde Kerk) wijst ds. P. C. Hoek op de noodzaak van gebed voor de Amerikaanse president.

In Pokrof (blad voor oosterse christenen, kerken en culturen) gaat Wil van den Bercken in op de betekenis van de overleden patriarch Aleksej II. Oecumene was een zwakke kant van deze „krachtige leider.” Maar hij heeft toch één „opmerkelijke interreligieuze daad verricht.”

Volzin

„Haasnoot: „Volgens mij heeft Hendrikse juist alle ruimte gekregen om een gesprek aan te gaan over het bestaan van God. Er is over gedebatteerd, er zijn dagen georganiseerd op Hydepark, er is in de media volop over gesproken en ook binnen zijn classis. De klacht dat spreken over twijfel niet mag, lijkt mij eerder ingegeven door angst dan door de werkelijkheid. Ik vind de manier waarop de laatste jaren het geloofsgesprek is gevoerd zelfs erg positief.”

Ook weerspreekt Haasnoot de klacht dat de PKN steeds orthodoxer wordt, bijvoorbeeld in het verplicht belijden van de drie-eenheid. „Dat we geloven in God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest staat in de kerkorde. Vanuit die standpunten opereert de PKN al vanaf 2004. Daarin is niets veranderd. We hebben er niet nog eens een extra orthodox sausje overheen gegoten.””

Daniël

„Deze Warren, zo las ik ergens, geeft negentig procent van zijn inkomen weg aan goede doelen. Negentig procent is heel wat.

Uiteraard is Warren een man, die niet staat op de bodem van de gereformeerde belijdenis. Zijn visie op tal van zaken is misschien onbijbels. Ook zijn visie op de kerk vind ik erg plat en horizontaal. Het lijkt mij niet juist mensen met allerlei marketingtrucs de kerk binnen te lokken. Ook is het natuurlijk een beetje raar dat zomaar in de krant staat dat iemand zo en zo veel procent van zijn inkomen aan goede doelen geeft. Het is kennelijk een Amerikaanse gewoonte, die wel een beetje riekt naar al die mensen die van hun overvloed in de schatkist wierpen.Ten slotte weet ik ook niet hoeveel geld Rick Warren verdient. Misschien verdient hij wel een paar miljoen dollar per jaar met zijn werk en boeken. Dan hou je met negentig procent giften nog veel voor jezelf over.

Die argumenten zijn allemaal aan te dragen, maar het neemt niet weg dat deze man –hoeveel bezwaar we ook tegen hem kunnen hebben– het ondertussen wel doet. Negentig procent van je inkomen voor arme mensen. Ik kom dat niet vaak tegen…

Hoeveel procent van het geld van jouw zaterdagbaantje komt bij dergelijke doelen terecht? Er valt, denk ik, van Rick Warren ook iets te leren!”

Kerkblad

„De kersverse president heeft zijn eerste besluiten genomen. Die beslissingen hebben temeer gewicht, daar er iets in tot uitdrukking komt van het stempel dat de man op het bestuur van de Verenigde Staten achter wil laten. Alle hooggestemde verwachtingen ten spijt, vielen die eerste besluiten in het algemeen gesproken niet erg mee. Of is dat te veel gezegd, als een van de eerste besluiten inhoudt dat de pro-abortus beweging in de States de wind weer mee krijgt? Deskundigen van allerhande kaliber houden zich nu weer bezig met alle ‘ins’ en ‘outs’ van deze besluiten en proberen de daarmee ingezette politieke koers te ontrafelen. We laten dat in dit verband maar rusten. Wat ik persoonlijk wel wat gemist heb, dat is de aansporing tot gebed. Gebed voor deze president. In het kader van deze bijdrage maken we het tegelijk wat breder: gebed voor allen die in hoogheid zijn. Het is de zaak waar Paulus in de eerste brief aan Timótheüs van gewaagt: „Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen voor alle mensen; voor koningen, en allen, die in hoogheid zijn, opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid.” Zo wereldomspannend is dat dus. Paulus vermaant (!) dat er gebed zal zijn voor alle mensen. Vervolgens spitst hij het nader toe op koningen en allen die in hoogheid zijn. Maar: ook dat zijn dus mensen… Hoe hoog of koninklijk ook! Daarmee is het Woord in dezen in heilige tegenspraak tegenover alle euforie waarmee men een mens, ook al is hij president, begroet.”

Pokrof

„In een toespraak tot rabbijnen in New York in november 1991 heeft hij gezegd dat „uw profeten onze profeten zijn.” Dat was een moedige daad van een orthodoxe leider. Echter de kritiek in eigen land van antisemitische kerkelijke zijde was zo heftig, dat de rede niet gepubliceerd werd in de kerkelijke pers en patriarch Aleksej nooit meer een gelijkwaardige daad heeft gesteld. Bij alle erkenning van zijn verdiensten voor de Russische kerk moet dus ook geconstateerd worden dat patriarch Aleksej er niet in is geslaagd de eigen kerk uit haar nationaal-ideologische geborneerdheid te halen, en het ideaal van een christelijke wereldkerk voorop te stellen.”