Wat hebben het Wantij bij Dordrecht, de Schieveense polder, Monster-Noord, de Hoeksche Waard, de Groen-Blauwe Slinger tussen Den Haag en Rotterdam en de bufferzone tussen Katwijk en Wassenaar met elkaar gemeen? Het zijn allemaal gebieden waar de natuur, de flora en fauna (het groen) langzaam maar zeker worden ‘overwoekerd’ door het rood van de bakstenen, het grijs van het beton en het zwart van het asfalt.De behoefte aan woningen, bedrijventerreinen en wegen is in deze provincie kennelijk zó groot dat het genot dat mensen, dieren en planten beleven aan natuur, groen en schone lucht daarvoor moeten wijken. De vraag is of de inwoners van Zuid-Holland die prijs ervoor willen betalen.

Diezelfde Zuid-Hollanders zien de verkwanseling van de groene ruimte, waarmee deze provincie toch al niet overmatig is bedeeld, met lede ogen aan. De leefbaarheid van hun leefomgeving wordt steeds vaker en in een steeds hoger tempo aangetast. En dat alleen maar omdat economische kortetermijnbelangen voorrang krijgen boven ecologische belangen, oftewel een duurzame toekomst van onze provincie, ons landschap, de dieren en de natuur. Protesten van regionale actiegroepen, compleet met handtekeningenacties, halen niets uit.

De bestuurders van Zuid-Holland blijven ziende blind en horende doof voor deze geluiden uit de samenleving. Zij nemen besluiten die niet alleen regelrecht ingaan tegen wat de inwoners van Zuid-Holland willen, maar die ook in flagrante tegenspraak zijn met wat ze hebben beloofd toen ze twee jaar geleden aantraden.

Duurzaamheid zou hoog in het vaandel staan, zo beloofden de coalitiepartijen CDA, PvdA, VVD en ChristenUnie/SGP, die samen Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland vormen. Belangen van milieu, natuur, flora en fauna zouden steeds zwaar meewegen in de te nemen besluiten.

Maar niets is minder waar! Alle bovenstaande voorbeelden zijn daar een schrijnende illustratie van. Neem nu de groene bufferzone tussen Katwijk en Wassenaar. Tijdens de vergadering van Provinciale Staten op 28 januari werd besloten het grootste deel van dat groene gebied op te offeren aan woningbouw en glastuinbouw. Het gaat hier nota bene om een rijksbufferzone, een gebied dat de overheid heeft aangewezen om steden ruimtelijk te scheiden en waar in beginsel niet mag worden gebouwd. Dit gebied doet tevens dienst als een belangrijke ecologische verbindingszone tussen de duinen en het poldergebied. Er leven diverse zeldzame en beschermde dier- en plantensoorten.

Door het besluit van de coalitiepartijen van Provinciale Staten blijft er van de oorspronkelijke 2300 meter brede bufferzone slechts een paar honderd meter over. Tel uit je winst voor de natuur en de daar levende dieren en planten. Ja, winst is er wel voor de agrarische sector, projectontwikkelaars en huizen- en wegenbouwers.

Deze rood-zwart-grijze lobby wint het weer van degenen die opkomen voor ‘groen’. Met dank aan de coalitiepartners en vooral de verantwoordelijke CDA-gedeputeerde, die zich niets gelegen laat liggen aan wat de inwoners van deze provincie écht willen.

Namelijk: een leefomgeving waar letterlijk ruimte is voor mens, natuur en dier, in plaats van een leefomgeving die wordt opgeofferd aan het zoveelste woningbouwproject, bedrijventerrein of weg.

Ook de coalitiebelangen blijken iedere keer zwaarder te wegen dan een duurzame toekomst van de provincie en de stem van de bevolking.

De auteur is fractievoorzitter Partij voor de Dieren in de Provinciale Staten van Zuid-Holland.