Renault heeft het opnieuw voor elkaar. Voor de vijfde maal wist het Franse staatsbedrijf de meest prestigieuze onderscheiding in autoland in de wacht te slepen. Zes jaar geleden nog ging de Scénic met de hoofdprijs op de loop. De auto is uitgegroeid tot de topper van het middenklasse MPV-segment. Nu valt de eer te beurt aan de nieuwe Mégane. Dat het spraakmakende ontwerp bij de verkiezingen een doorslaggevende rol heeft gespeeld, is zonneklaar. In tegenstelling tot zijn directe uitdagers is de Renault Mégane een auto die de tongen los weet te maken. Terwijl Opel Astra, Volkswagen Golf en Peugeot 307 zich kenmerken door een tamelijk risicoloos design, geld de nieuwbakken Renault ronduit als een revolutionair gestileerde auto.

Renault heeft overigens niet van de ene op de andere dag de stilistische bakens verzet. Met het debuut van de Laguna en de Avantime heeft de fabrikant de consument langzaam opgewarmd voor een radicale breuk met het verleden. Met de komst van de extreem geproportioneerde en gestileerde Vel Satis toonde Renault dat de Laguna en de Avantime niet als vingeroefeningen beschouwd dienden te worden, maar een onderdeel vormden van een welbewust ingezet stylingoffensief.

De nieuwe Mégane is het bewijs bij uitstek dat Renault -dat zichzelf graag als ”créateur d’automobiles” afficheert- niet alleen de laagvolumesegmenten met een opvallend design durft te bewerken. De Mégane acteert immers in het speelveld waar de aantallen gemaakt moeten worden. Er is bijna geen autofabrikant die zich daarbij in een avontuur durft te storten. Wie dat wel doet, wordt voor een waaghals aangezien. Of is gewoon heel erg zeker van zijn zaak.

Spannend
Je kunt veel van de nieuwe Mégane vinden, maar niet dat de auto geen zelfverzekerde indruk maakt. Vloeiende lijnen en rondingen worden afgewisseld door strak gesneden vlakken en hoeken. De driedeurs hatchback oogt het spannendst. Vooral de doorlopende daklijn en de naar beneden buigende achterste zijruit vormen een prachtig geheel. De achterkant van de Fransoos is sowieso het spectaculairste deel van de auto. Frontaal beschouwd is de Mégane onmiskenbaar een Renault. Het logo wordt geflankeerd door twee luchtinlaten, die op hun beurt weer overgaan in de koplampen.

Renault heeft voor de Mégane vooralsnog vijf viercilindermotoren beschikbaar: drie op benzine, twee diesels. Basis is de benzinegestookte 1,4 liter zestienklepper, die goed is voor een maximumvermogen van 72 kW/98 pk. Nummer twee is een 1,6 liter zestienklepper, die met een maximumvermogen van 83 kW/115 pk goede sier maakt. De voorlopige topper is de Mégane 2.0 16V, die een maximumvermogen van 99 kW/136 pk via de voorwielen op het wegdek weet te brengen. Dieselaars worden maximaal bediend met de 88 kW/120 pk sterke 1,9 liter common rail turbodiesel.

Naar alle verwachting zal het merendeel van de dieselaars echter opteren voor de krachtbron die onder de motorkap van de testwagen zijn diensten aanbiedt. Deze machine meet een cilinderinhoud van 1,5 liter en kenmerkt zich, net als zijn sterkere broer, door de toepassing van een commonrail inspuitsysteem. Het maximumvermogen van deze diesel bedraagt 60 kW/80 pk bij 4000 tpm, terwijl het maximumkoppel van 185 Nm reeds bij 2000 tpm beschikbaar is. Met de minst krachtige diesel onder de kap is de 1150 kilogram wegende Renault niet bepaald een hardloper. Zo heeft de auto 14,7 seconden nodig om vanuit stilstand een snelheid van 100 km/h te bereiken en kan zijn topsnelheid van 170 km/h als hoogst illegaal, maar daarmee nog niet indrukwekkend bestempeld worden.

Weggedrag
In de praktijk blijkt de direct ingespoten turbodiesel echter opperbest te bevallen. Hij mag dan niet voor snelheid staan, stil is de krachtbron echter absoluut. Nimmer bereikt de geluidsproductie van de dieselmotor onaangename hoogten. Bovendien pakt het aggregaat vanuit lage toerentallen mooi gelijkmatig op en toont het zich over de gehele linie soepel. Bij de pomp toont de auto bovendien zijn spaarzame inborst. Gemiddeld consumeerde de Mégane elke 18,9 kilometer een liter dieselolie. En dat is zonder meer een knap resultaat.

Het weggedrag van de nieuwe Mégane maakt indruk. De auto boezemt vertrouwen in door een veilig en stabiel weggedrag. Het bochtenwerk bevestigt dat. De Mégane bijt zich stevig in de curve en laat zich daarbij niet van de wijs brengen. Pas op de limiet reageert de auto met onderstuur, maar daarbij doen zich geen grote verassingen voor. De afstemming van het onderstel heeft een goede balans tussen comfort en dynamiek.

De besturing van de auto is wat minder. Rond de middenstand is er te veel onduidelijkheid. Sowieso heb je het gevoel contact te missen. De mate van bekrachtiging is evenwel in orde. Schakelen en -vooral- remmen doet de Mégane daarentegen als de beste.

Renault heeft de nieuwe Mégane niet alleen een spraakmakend koetswerk meegegeven, maar bovendien een fraai interieur. Het geheel ziet er niet alleen modern en overzichtelijk uit, het laat zich ook eenvoudig bedienen. De bedieningsknoppen zijn logisch gerangschikt, al is het even zoeken naar de schakelaar voor de cruise control. Die verwacht je niet achter je linkerknie. Een opmerkelijk detail wordt gevormd door de handrem, die veel wegheeft van een gashendel uit vliegtuigen. Ziet er stukken fraaier uit dan de vanzelfsprekende trekhendel en laat zich ook nog eens prettig bedienen.

Compliment
Renault verdient een groot compliment voor de wijze waarop het interieur is afgewerkt. Er is gebruikgemaakt van mooie en fijn aanvoelende materialen, die bovendien strak op elkaar aansluiten. De Mégane maakt daarmee een solide indruk. De kwaliteit van de stoelen bevestigt die indruk. Ze zijn lekker groot, voorzien in een prettige dosis ondersteuning en zijn prima verstelbaar. Ook het stuurwiel is in hoogte en lengte verstelbaar, zodat vrijwel iedereen een prima zitpositie kan vinden. Het aanbod van ruimte voorin is ook dik voor de bakker.

Achterin is het allemaal wat minder, maar de achterpassagiers hebben voor deze klasse niet bepaald te klagen. De Mégane verzet echter geen bakens als het op interieurruimte aankomt. Dat geldt evenmin voor de hoeveelheid bagageruimte. De Mégane kan 330 liter aan koffers en tassen verstouwen en schikt zich daarmee in de middenmoot.

Renault heeft bij de Mégane gekozen voor een opvallend systeem om de auto op de persoonlijke smaak af te stemmen. De meeste fabrikanten bieden een aantal uitvoeringen die variëren in uitrustingsspecificaties. Renault biedt de consument allereerst een viertal ambiances aan, die vervolgens met een drietal uitvoeringsniveaus gecombineerd kunnen worden. Ambiance Authentique vormt de basis en kenmerkt zich door een nuchtere uitstraling. De prijzen beginnen bij 16.895 euro voor de 1.4 16V Authentique Basis driedeurs en lopen door tot 25.995 euro voor de Mégane 1.9 dCi Privilège Luxe vijfdeurs.

Verwachtingen
Renault heeft met de nieuwe Mégane een topper in huis. Dat heeft de auto inmiddels al bewezen door de titel Auto van het Jaar 2003 voor de neus van Mazda weg te kapen. De Mégane dankt zijn overwinning vooral aan zijn onderscheidende vormgeving. Daarnaast is de Mégane bijzonder stil, beschikt de auto over een fraai interieur en een complete uitrusting en rijdt de auto ook nog eens prima. Verder scoorde de Mégane bijzonder goed in de Euro-NCAP-botsproeven dankzij de bijzonder veelomvattende veiligheidsuitrusting. Minpunten zijn er niet of nauwelijks op te noemen. Slechts de besturing levert de Mégane wat minpunten op.

De Mégane gaat ongetwijfeld een zonnige toekomst tegemoet. De auto zet geen nieuwe maatstaven, maar maakt op vrijwel alle onderdelen een prima indruk. Dat schept tegelijkertijd hoge verwachtingen van de overige varianten op het Mégane-thema die volgend jaar hun opwachting zullen maken. Waaronder de nieuwe Scénic.