Amalia Cuccioletti is iemand van de lange adem. In 1997 spande deze Italiaanse een proces aan tegen familieleden. Inzet van de juridische strijd: de erfenis van terreinen en een woning in het dorp Penna San Giovanni die haar overgrootvader had nagelaten. Het proces verliep moeizaam.Aan het eind van een zitting in 2001 plande de rechter optimistisch vooruit: hij liet de eerstvolgende zitting in de agenda zetten voor 25 maart 2010. Om halftien 's ochtends worden Amalia en haar advocaat in de rechtszaal verwacht.

Officieel heet het dat het rechtbankpersoneel de hoge werkdruk niet aankan, hetgeen in Italië geen slecht excuus is. Mogelijk ging de rechter er ook vanuit dat de klaagster na negen jaar wachttijd wel zou opgeven. Amalia Cuccioletti is met haar 102 jaar niet bepaald jong te noemen. Maandag vierde ze haar verjaardag. Bij die gelegenheid meldde ze klaar te zijn voor over veertien maanden.

Amalia is niet de oudste vrouw van Itali? -dat is een 112-jarige uit het Zuid-Italiaanse Basilicata- maar ze sluit niet uit dat alsnog te worden. “Mevrouw Cuccioletti is niet van zins op te geven. Ze wacht het einde van het proces af, ook als het nog eens tien jaar zal gaan duren”, aldus Amalia’s advocaat.

Het geval van Amalia is symbool voor de trage rechtsgang in Italië. Van alle 47 landen van de Europese Raad scoort Italië -op twee Balkanlanden na- het slechtst. Gemiddeld duurt het in Itali? 507 dagen voordat uitspraak wordt gedaan.

Maar tijd brengt ook raad. Een nieuwe wet voorziet in een jaarlijkse sanctie van 1000 euro als er niet binnen drie jaar uitspraak wordt gedaan. De hoogbejaarde Amalia ziet dat vast als een leuke wachtgeldregeling voor haar jarenlange geduld.