Als een president als Saddam Hussein tientallen paleizen tot zijn beschikking heeft, kan elk daarvan, zoals Al-Sajoud, dagen achtereen leegstaan, in verborgenheid en stilte.

De stilte werd dinsdag echter verbroken, eerst door een tiental VN-wapeninspecteurs die zich bij twee ingangen aandienden en onmiddellijke toegang eisten. En na het vertrek van de inspecteurs werd de rust nog meer verstoord door ruim honderd journalisten, die een zeldzame blik mochten werpen op de levensstijl van een autocraat in het Midden-Oosten. Wat de journalisten daar zagen deed zelfs de meest doorgewinterden onder hen verstommen.

Het paleis, dat is gebouwd in een moderne islamitische stijl, heeft hoge, spits toelopende ramen en een enorme hemelsblauwe koepel. Op de toegangspoort prijkt de naam van het paleis in gouden, gekrulde Arabische letters: Al-Sajoud, een woord dat het geknielde gebed aanduidt.

De deuren van prachtig bewerkt hout zijn versierd met een gouden zegel, waarop de initialen ”SH” staan. Achter de hoge deuren bevindt zich een ontvangsthal die de groep bezoekers met stomheid slaat. Het is een achthoekige ruimte die drie etages beslaat en waarvan de marmeren muren zijn bewerkt met islamitische patronen. Een schitterende kristallen kroonluchter belicht het geheel. In het midden van de hal staan beelden van Al-Sajoud, die beschadigd raakten door de Amerikaanse bombardementen tijdens de Golfoorlog in 1991, maar inmiddels weer gerestaureerd zijn.

Al-Sajoud staat langs de Tigris, in een wijk in het westen van Bagdad waar veel presidentiële gebouwen staan, zoals het Iraakse Witte Huis, het paleis waar Saddams regeringsbureaus gevestigd zijn. Aan de overkant van de straat bevindt zich het enorme hoofdkwartier van de regerende Baath-partij, een pand dat de meeste overheidsgebouwen in Washington in het niet doet vallen.

Nadat Saddam in 1979 de macht had gegrepen in het olierijke Irak, begon hij door het hele land paleizen te bouwen. Naar verluidt reist hij nu regelmatig van het ene naar het andere paleis, deels uit angst voor een aanslag op zijn leven. Meestal verblijft hij maar korte tijd in een van zijn onderkomens voordat hij vertrekt naar het volgende.

De weelderigheid van de paleizen staat in schril contrast tot de armoede waarin de Iraakse bevolking leeft, maar het overdadige decor en de enorme afmetingen van de paleizen passen bij het gigantische ego van de president, wiens portret prijkt op honderden openbare plaatsen in Bagdad. Voordat de journalisten het paleis weer uit moesten, mochten zij de muren van de achthoekige hal van dichtbij bekijken. Daarin zijn in gouden letters gedichten gegraveerd die Saddam loven. ”U bent de glorie”, stond er op een daarvan.