Direct gevolgd door het grote aantal slachtoffers aan Palestijnse zijde. Ergens in de laatste alinea lees je dat er ook aan Israëlische zijde doden en gewonden vallen.Wat je doorgaans niet leest, is dat duizenden Israëliërs dag in dag uit hun tijd in schuilkelders doorbrengen. Dat kinderen niet naar school kunnen - laat staan buiten spelen. Dat moeders doodsangsten uitstaan omdat hun zonen -kinderen vaak nog- naar het front worden gestuurd om het leven van hun medeburgers te beschermen.

Wat de kranten evenmin haalt is het feit dat Hamasstrijders tijdens de Israëlische aanvallen op Gaza rivaliserende aanhangers van de Fatahpartij door de knie schoten. Als preventieve maatregel, om te voorkomen dat Fatah de gelegenheid te baat zou nemen om revanche te nemen voor de machtsovername door Hamas in 2007.

In plaats daarvan klinkt na elke Israëlische actie, of het nu in Libanon, op de Westelijke Jordaanoever of in de Gazastrook is, het woord ”disproportioneel”. Israëlische verdedigingsmaatregelen staan in de ogen van de wereld standaard niet in verhouding tot het onrecht dat de Joodse staat wordt aangedaan. Alsof Israël een zelfmoordaanslag met een zelfmoordaanslag zou moeten vergelden. Of een amateuristisch uitgevoerde raketaanval met gelijke munt zou moeten betalen.

Hamas zou wijzer moeten zijn. Wat kan een dwerg die een reus aanvalt verwachten? Hoewel, zo zouden weldenkende mensen redeneren. En op rationeel denken is deze extremistische beweging nog niet vaak betrapt. Evenmin op het behartigen van de belangen van de eigen bevolking, die overigens meer dan ooit nodig heeft dat dat eindelijk eens gebeurt.

Dat ligt bij Israël wel anders. Jeruzalem neemt -zij het na lang aarzelen- de verantwoordelijkheid voor de bescherming van zijn burgers. En tegelijkertijd betracht de Joodse staat de grootst mogelijke voorzichtigheid om burgerslachtoffers aan Palestijnse zijde te voorkomen.

Waar mogelijk doet het Israëlische leger, voorafgaand aan een aanval, een waarschuwing aan Palestijnse burgers uitgaan dat een offensief ophanden is. De luchtmacht dropt pamfletten die de bevolking ertoe oproepen een bepaald gebied te verlaten, of laat mensen via sms of telefoontjes weten dat zij uit de buurt moeten blijven. Er zijn weinig andere strijdkrachten in de wereld die op deze wijze opereren.

Het is een interessante vraag of degenen die zich uitputten om de Israëlische agressie aan de kaak te stellen ook een mening hebben over het optreden van Hamas. Wat vinden zij van het feit dat de beweging moskeeën, huizen en scholen als wapenopslagplaatsen en lanceerplatforms gebruikt - en daarmee tot militaire doelwitten maakt? Hoe denken zij over het gebruik van vrouwen en kinderen als menselijke schilden?

Ook dat lees je doorgaans helaas niet in de kranten.