De twaalf mannen kennen elkaar inmiddels goed. Het is vandaag de derde bijeenkomst, de laatste voor dit seizoen. Een enkeling deed deze ronde voor het eerst mee. Veel anderen geven zich steeds weer op. Gabriëlse: „Koken zal nooit m’n hobby worden. Maar het is hier gezellig. En het is wel handig om wat te kunnen als m’n vrouw een keer weg moet. Dat gebeurde net afgelopen week. Normaal gesproken haalde ik een patatje, maar nu heb ik voor mezelf een pannetje aardappels opgezet.”Docente Mieke Schout bereidt voor iedere bijeenkomst drie gerechten voor. De oud-lerares aan de huishoudschool gaat voor eenvoudige recepten. „Ik koop alle ingrediënten hier in het dorp. En ik probeer rond de 5 euro per persoon te blijven. Dan is de drempel lager om zelf wat uit te gaan proberen.”

Vandaag staan spruitjes met appel op het programma. Samen met maiskoekjes, een gevulde kipschnitzel en een pavlova toe. Schout: „Ik zeg vooraf niet wat we gaan maken, want dan krijg je commentaar dat mensen dingen niet lusten. Nu eten ze alles. Zonder morren. Als je iets zelf klaarmaakt, is het altijd lekker.”

De mannen beginnen met het nagerecht. Omdat dit ruim een uur in de oven moet. De recepten staan stapsgewijs op een A4’tje beschreven, maar voor de duidelijkheid doet Schout alles een keer voor. En als dat een keer misgaat, is het gelach uiteraard niet van de lucht. Ook al kiepert Schout echt per ongeluk de dooier bij het eiwit.

Eigen keuken
De groep verdeelt zich in tweetallen. Omdat de plaats van de bijeenkomst vroeger een huishoudschool was, heeft elk groepje een eigen keuken tot zijn beschikking. Dat de boel wat gedateerd is, drukt de pret niet. Een enkeling pakt een eigen schort uit een tas. Anderen grijpen naar de voorraad gesponsorde exemplaren: ”Mosselen uit Zeeland”. Een van de mannen: „Koken zonder schort probeer ik niet eens. Ik weet hoe ik ben.”

Alsof ze dagelijks in de keuken staan, zo verdelen de mannen de taken. De een weegt de bloem af, de ander breekt de eieren. Even later overstemmen diverse mixers het geroezemoes. „Is het al goed? Nee joh, het moet zo hard worden dat je de kom kunt omkeren zonder dat het eiwit eruit kiepert.” Sommigen maken zich wat ongerust. „Als mijn kinderen weten dat ik zo’n lekker toetje kan maken, ben ik natuurlijk bij iedere feestdag de sigaar.”

Nieuwkomer
Nijssen (64) heeft geen moeite met het koken. „Ik sta zo’n drie keer in de week in de keuken.” Via de cursus doet hij niet alleen nieuwe ideeën op, hij leert ook andere mannen van zijn leeftijd kennen. En dat komt goed uit, want hij is een nieuwkomer in Zeeland. Na zijn pensionering drie jaar geleden verhuisde hij met zijn vrouw vanuit Bilthoven naar Oostkapelle. „Voor de zee”, zegt hij. „En voor de mooie luchten.”

De pavlova’s staan in de oven. Vlak voor het eten moeten er nog slagroom en vruchten bovenop.

De vorige keren raadde de docente aan eerst alle vaat weg te werken voor de volgende ronde. De keukens zijn dan ook weer glad als de Schout alles klaarzet voor het tweede gerecht: de spruitjes. Ze laat zien hoe je de lelijke blaadjes verwijdert en het stronkje inkruist, zodat de spruitjes eerder gaar worden. Zo’n tien minuten tot een kwartier koken luidt het advies. Het resultaat komt niet overeen met de spruitjes van vroeger. Een van de mannen: „Mijn moeder kookte ze tot moes. En wij móésten die bittere ballen naar binnen werken.”

Ziek
Er wordt tussen het koken door heel wat afgepraat. Een van de mannen vertelt over zijn vrouw die in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Ze ligt er nog. „Ik had nooit gekookt, maar nu moet ik wel. Toen mijn vrouw ziek werd, had ik net één bijeenkomst achter de rug.”

Het vergroten van de zelfredzaamheid van de mannen is de belangrijkste reden van Stichting Welzijn Veere om de cursus te organiseren. „Veel mannen van rond de 60 kunnen echt niet koken. Dat doet hun vrouw altijd voor hen. Overkomt de vrouwen iets, dan zijn hun echtgenoten direct afhankelijk van Tafeltje Dekje”, aldus Schout.

De mannen geven toe dat veel vrouwen hen gestimuleerd hebben de cursus te gaan volgen. Rynierse (60): „Ik werk in de havens van Vlissingen. Volgend jaar stop ik officieel, maar dit jaar maak ik al m’n verlofdagen op, zodat ik al fors aan het minderen ben. Ik heb nog nooit gekookt. Alleen een eitje bakken gaat me aardig af. Deze bijeenkomsten stimuleren me wel om het wat vaker te gaan proberen.”

Deegroller
De kipschnitzel is aan de beurt. Daarvoor worden lapjes kipfilet met een deegroller platgerold en gevuld met saus, asperges en augurk. Twee cocktailprikkers moeten de boel in bedwang houden. Terwijl Schout uitlegt hoe alles in z’n werk gaat, geeft ze er andere adviezen bij. Over verschillende soorten vet bijvoorbeeld. En hoe je die gebruikt. De mannen hebben de flessen vloeibare middelen inmiddels al ontdekt, nu is Croma aan de beurt. „Je moet er dus wel even bijblijven.” Wat een gebruikelijke hoeveelheid boter is voor twee kipschnitzels en wat jus? „Zo’n 20 gram is voldoende. Ik weet dat sommige vrouwen standaard een half pakje gebruiken, maar dat is dus niet gezond.”

Het maken van maiskoekjes blijkt veel weg te hebben van het bakken van een drie-in-de-pan, iets wat al tijdens een eerdere bijeenkomst aan de orde is geweest. Bij de meesten levert dit onderdeel dan ook weinig moeilijkheden op. Hoewel het tijdens dit gerecht opeens wel erg gaat walmen. Gabriëlse: „Ik was even vergeten bij de tweede keer weer boter toe te voegen.”

De mannen pakken borden en bestek. Even later zijn de keukentafels gezellig gedekt. Een van de cursisten vult de glazen, want er is altijd wijn bij het eten. Daar zorgt een van de deelnemers voor. Na een korte stilte voor gebed tasten de mannen toe. Gabriëlse: „Het smaakt prima, maar morgen laat ik het koken toch lekker weer aan mijn vrouw over.”

www.welzijnveere.nl.