Terwijl sprekers genoegdoening eisten voor de vele jaren van brute onderdrukking, bleek uit recent openbaar gemaakte documenten dat de Amerikaanse regering destijds heeft ingestemd met de invasie.

„Sinds 1975 zijn hier oorlogsmisdaden gepleegd. Er zijn internationale tribunalen ingesteld voor Bosnië en Rwanda, waarom niet ook voor Oost-Timor?" zei Aniceto Guterres, de voorzitter van de mensenrechtengroepering die de bijeenkomst in een park in Dili had georganiseerd. Tijdens de guerrilla-oorlog die volgde op de invasie kwamen naar schatting 200.000 mensen om het leven – een kwart van de bevolking van Oost-Timor. De aanwezigen namen een minuut stilte in acht voor de doden en later werden er bloemen gelegd bij de haven, waar honderden burgers op de dag van de invasie werden geëxecuteerd.

Enkele uren eerder publiceerden Amerikaanse onderzoekers voorheen vertrouwelijke documenten waaruit blijkt dat de voormalige Amerikaanse president Gerald Ford en de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger hun goedkeuring hebben verleend aan de invasie. Destijds probeerden de Oost-Timorezen een onafhankelijk bestuur op te zetten na drie eeuwen Portugese koloniale overheersing. De rechtse militaire dictatuur van de Indonesische president Suharto vreesde dat een linkse regering op Oost-Timor de macht van Indonesië zou ondermijnen.

Suharto bracht Oost-Timor op 6 december 1975 ter sprake tijdens een bezoek van de Amerikaanse delegatie. Minder dan 24 uur later vond de invasie in Oost-Timor plaats. Uit de documenten blijkt dat Ford tegen Suharto heeft gezegd dat hij hem niet onder druk zou zetten over de kwestie. Kissinger vond het echter beter als Indonesië zou wachten met de aanval totdat Ford en hij zouden zijn teruggekeerd in Washington. „Wat je ook doet, doe het snel", zei Kissinger tegen Suharto.

In 1999 kwam er een einde aan de Indonesische bezetting van Oost-Timor, toen de inwoners tijdens een door de Verenigde Naties opgezet referendum massaal voor onafhankelijkheid stemden. Sindsdien is Washington een van de belangrijkste donoren geworden voor de natie, die in mei volledig onafhankelijk wordt.