Staakt-het-vuren is voorbij
Na moeizaam overleg onder leiding van Egypte sloten Israël en het Hamasregime in juni een bestand voor zes maanden. De islamitische verzetsbeweging toonde zich altijd al een tegenstander van het vredesproces. Ze heeft nu besloten het vrijdag afgelopen bestand niet te verlengen. Waarom niet? Israël zou zijn verplichtingen niet zijn nagekomen. Een Hamaswoordvoerder zei: „Wij hebben het recht te reageren op elke vorm van zionistische agressie tegen het Palestijnse volk.”
Hamas geeft een verkeerde voorstelling van zaken. Wie Israël ziet als de agressor weerspreekt de werkelijkheid. Palestijnen beginnen telkens met schieten. De Israëlische minister van Defensie, Barak, zei dan ook dat hij de burgers zal beschermen. De problemen zullen zich in elk geval vermenigvuldigen. Als Hamas meer raketten richting Israël lanceert, is het risico groot dat Jeruzalem weer de grens met de Gazastrook blokkeert, zodat daar een tekort aan eten en energie zal ontstaan.Israël blijkt inmiddels niet slechts geplaagd door conflicten met ’buren’. Geschillen en onenigheid teisteren ook het eigen land. Olmerts eigen partij, Kadima, oefent druk uit op de premier om af te treden en direct uit de politiek te vertrekken omdat hij zich schuldig zou maken aan corruptie. Livni, de leider van Kadima, meent dat er voor Olmert geen andere optie is dan opstappen. Zij zou overigens zelf de ambitie hebben om premier te worden. Zo’n ruzie ruikt niet lekker.
Moet de partij waartoe een premier behoort hem eigenlijk wel vragen af te treden? Zo ging dat ook met de Zuid-Afrikaanse president Mbeki. Wie wettig is gekozen voor of aangesteld in zo’n functie, heeft niet allereerst de rol van knecht van zijn partij. Hij is vooral dienaar van zijn land. Met Olmert ligt dat echter ietwat genuanceerder. Hij moest de in coma geraakte Sharon opvolgen. In elk geval staat een binnenlands conflict krachtig optreden richting de Palestijnen in de weg.
In de peilingen stijgt de steun voor Kadima. Livni wil onderhandelen. De praktijk bewijst dat zoiets Palestijnen er niet van weerhoudt door te gaan met schieten. Wil Livni de burgers daaraan maar eenvoudig blootstellen? De politica streeft naar twee staten. Te vrezen valt dat zo’n oplossing de Palestijnen onvoldoende te bieden heeft. In 1947 gingen de Arabische staten immers ook niet akkoord met het VN-besluit tot verdeling van het land in een Joods en een Arabisch deel.
Veel Palestijnen typeren het bestaan van Israël op zich al als zionistische agressie. Daar ligt de diepste reden waarom Hamas het bestand niet verlengt. Veel Arabieren koesteren het idee dat Israël in 1948 wederrechtelijk Palestijns gebied in bezit heeft genomen. Maar juist tegen die achtergrond is het hard nodig dat de Israëli’s intern orde op zaken stellen. De Joodse Messias verklaarde ooit: „Indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat koninkrijk niet bestaan.”
Niet alle Arabieren uiten zich zo fel. Juist in de voorbije week schreef Bethlehem Bible College in een rondzendbrief: „De zichtbare muren en barrières om ons heen in Bethlehem kunnen niets afdoen aan het feit dat Christus, onze Immanuël, is gekomen en met ons blijft. Immanuël kan nog altijd verandering brengen in ons leven en in de leefsituatie van degenen die op Hem vertrouwen.” Dat is andere taal dan de dreigende, zich tegen Israël kerende woorden van Hamas.
Hamas voert de scepter in de Gazastrook. Ook mensen op de Westbank hebben het niet makkelijk. Het zogenoemde veiligheidsscherm mag gerust een muur heten. Het roept associaties op met het IJzeren Gordijn. Toch biedt de rondzendbrief van Bethlehem Bible College een betere boodschap dan Hamas. Het epistel nodigt uit in Bethlehem kennis te maken met Palestijnen wier bestaan door de levende God is veranderd. Hamas dreigt. Er zijn ook Palestijnen die vrede zoeken.
