Verse sneeuw verandert het Noorse wintersportgehucht Gålå, 270 kilometer ten noorden van Oslo, in een plaatje. Witte bomen, witte bergen. Sprookjesachtig. Rust is het handelsmerk van de regio. De stilte is hier bijna tastbaar.Maar nu even niet. Tien, twintig honden staan luid blaffend in de sneeuw. Woest trekt er een aan z’n ketting. Hij wil weg. Door de besneeuwde dalen, over de wit gekleurde heuvels. Het beest hapt ongeduldig in de sneeuw. Het witte goedje blijft aan z’n snorharen plakken.

Smetteloos
Vier hondensleeën staan in de startblokken. Vier bestuurders nemen elk plaats achter op een slee, een voertuig met iele houten ribben en twee smalle ijzeren glijders. Zes of acht honden trekken het gevaarte.

Instructeur Jon geeft aanwijzingen. „De kunst is om de lijn strak te houden. Blijf altijd de slee vasthouden. Ook als je omvalt.” Hij wijst op een angstig groot, ijzeren anker. „Dat is de noodrem. Gaat het mis, dan gooi je het anker in de sneeuw.” Bemoedigend begin. Let’s go.

De hondenlijven zetten zich schrap. Geruisloos glijdt de slee door de witte wereld. Heuvel op, heuvel af. De wind suist langs de oren. Wauw! Hier en daar flitst een ingesneeuwde struik voorbij. Dan weer doemt een bosje met diep doorbuigende naaldbomen op. De natuur oogt smetteloos. Het groen is wit.

Een flauwe helling dient zich aan. „Help de honden even een beetje de bult op”, adviseert Jon. Voorzichtig zet een berijder zich af in de sneeuw. Pardoes zakt hij een halve meter weg in de verse vacht. „Hellup!” De husky’s rennen onverstoorbaar door. Vásthouden!

De slee sleurt de berijder tientallen meters door de sneeuw. Opkrabbelen, afkloppen en opnieuw beginnen. De hijgende husky’s zijn in hun element. Rechtsaf. „Meebuigen in de bocht”, commandeert de instructeur. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. De slee wankelt, de berijder buigt. ’t Gaat nét goed.

Warme boodschap
Jon remt af. Even pauzeren. Het anker zet de slee vast. Een berijder stapt van de glijders af en verdwijnt bijna in de sneeuw. Het witte goedje, bijna 1,5 meter dik, reikt tot aan z’n oksels.

De honden zetten het weer op een lopen, alsof hun leven ervan afhangt. Tijd voor een sanitaire stop gunnen ze zich niet. Een zwart-witte husky kromt z’n rug tijdens het lopen. Een warme boodschap valt in de koude sneeuw. Een dorstige hond neemt tijdens het rennen een hap sneeuw.

Het einde van de rit komt in zicht. Nog één bocht naar rechts. De husky’s ontdekken ineens links op de parkeerplaats de transportwagen met hun hondenhokken. Het stel bedenkt zich niets, schiet linksaf, neemt de binnenbocht en rent regelrecht op het verblijf af. De berijder blijft eenzaam in de sneeuw achter.

Snelheid
Het uithoudingsvermogen van de husky’s is fabelachtig. „Als ze goed getraind zijn, maken we tochten van 55 tot 60 kilometer per dag”, vertelt Stein Erik Gaustad van Dogsledding Norway. Tijdens langeafstandswedstrijden, bijvoorbeeld bij de Iditarod Race in Alaska, leggen zulke beesten een afstand van 1800 kilometer in acht tot negen dagen af. De snelheid van een hondenslee ligt bij korte trips op 25 tot 30 kilometer per uur.

De honden zijn afkomstig uit Alaska. Het bedrijf telt 45 volwassen husky’s en 16 puppy’s. De nieuwkomertjes zijn afgelopen zomer geboren. „Ik ken ze alle bij naam”, vertelt Jon. De namen zijn vaak afgeleid van uiterlijke kenmerken: ”Baby blue”, ”Baby brown”, verwijzend naar de kleur ogen. Een andere heet ”Peter”.

Stein Erik runt samen met twee mede-eigenaren het bedrijf. „Het is mijn werk en mijn hobby. ’s Zomers organiseren we watersportactiviteiten, ’s winters tochten met de hondenslee voor toeristen.” De Noor wil in april met veertien husky’s meedoen aan langeafstandwedstrijden. „Hopelijk zijn ze in april geschikt voor een korte competitie, 400 kilometer in twee, drie dagen.”

Het trainingsprogramma start in september als er nog in geen velden of wegen sneeuw te bekennen is. Geen probleem, verzekert Stein Erik. „We zetten ze voor een 4x4 motorquad. Op die manier kunnen we zestien honden tegelijk trainen. Tenminste, als de omstandigheden gunstig zijn.”

Verzorging
De honden vragen de nodige verzorging. „Elke dag zo’n 2,5 uur poep ruimen, eten geven, water brengen, onderhoud aan riemen en kettingen”, vertelt Stein Erik. Het menu van de husky’s bestaat voor de helft uit droog hondenvoer en voor de andere helft uit rauw vlees, vis of kip.

Overdag verblijven de honden in een grote ren met elk een eigen hok. De husky’s mogen minstens tien uur per week loslopen en rondrennen in een grote omheinde ruimte. Een van de honden blaft woest. Stein Erik roept hem tot de orde. „We benadrukken onderling sociaal gedrag. Probleemmakers accepteren we niet.”

www.visitnorway.nl, tel. 0900-8991170; www.dogsledding-norway.com; www.skiingnorway.com; www.flysas.nl; www.nsb.no.