Lukas 16:22 Gelijk het alle mensen gezet is eenmaal te sterven, zo stierf Lazarus ook. Het was een dood die een einde maakte aan zijn ellendig leven. Want de bleke dood klopt zowel aan de paleizen van de koningen als aan de hutten van de armen.

Tussen het sterven van Lazarus en het sterven van die rijke man is een groot onderscheid. Wat Lazarus aangaat, voor die vrome man die de Heere vreesde en die in zo’n ongezond lichaam een gezonde ziel omdroeg, is de tijdelijke dood een zeer gewenste zaak. Hij is een welkome bode geweest, die hem kwam ontlasten van alle zwarigheden, hem verlichtte van alle droefenis, ontbond van alle pijn en smart en overvoer in de eeuwige hemelse vreugde. Dit deed Paulus eens verlangen om ontbonden te worden en met Christus te zijn, wetende dat dit verreweg het beste was.

Maar wat deze rijke man aangaat, voor deze goddeloze die enkel naar de lust van zijn hart geleefd had, alle dagen vrolijk; voor hem is de tijdelijke dood een koning der verschrikking geweest. Die koning kwam tot hem, niet alleen om een einde te maken aan zijn vrolijk en wellustig leven, maar ook om hem over te voeren naar de eeuwige hellepijn.

Johannes Barueth,

predikant te Dordrecht
(”De predikende en wonderdoende Christus”, 1754)