Wonderlijke leidingen in het leven van ds. Elshout
Het leven van Gods kinderen en in het bijzonder van Zijn dienaren is vaak een weg van hoogten en diepten. Dat geldt ook voor de levensweg die de Heere met ds. A. Elshout en zijn vrouw heeft gehouden, zo blijkt uit de levensbeschrijving die A. F. van Toor schreef.
Het leven van ds. Elshout getuigt van de wonderlijke leidingen van een almachtig maar tegelijk ook vrijmachtig God, Die Zich niet vergist maar Zich ook niet ter verantwoording laat roepen.”Aan armen uit genâ” is een met veel zorg en accuratesse geschreven levensschets van deze dienaar van Christus, die in 1991 op het alleronverwachtst op het zendingsveld in Izi van zijn aardse post werd afgelost om in te gaan in de rust die er overblijft voor alle volk van God.
Arie Elshout werd in Rotterdam geboren en leefde aanvankelijk voor sport en studie. Maar de Heere verlegde zijn levenskoers. Vragen over dood en eeuwigheid, gerechtigheid en genade, die alleen de Heere kon oplossen, vervulden zijn hart. Maar ondertussen werd de brug naar de zonde en de wereld opgehaald. Onder een preek van Ds. Lamain die hij in Poortugaal hoorde, waarin de noodzaak van de wedergeboorte maar ook het enige Middel tot zaligheid werd aangewezen, behaagde het de Heere hem iets te laten zien van de rijkdom die er in Christus Jezus is.
Maar niet alleen heeft de Heere Zijn genade in zijn leven willen verheerlijken, Hij nam hem ook in Zijn dienst. Ondanks alle bezwaren werd hij ingewonnen door het spreken Gods in zijn hart. Toch duurde het nog verschillende jaren voor hij door het curatorium werd toegelaten tot het volgen van de lessen op de theologische school te Rotterdam.
Pastoraal
In verschillende opzichten was het een moeilijke tijd. Maar de Heere bleek een Waarmaker van Zijn Woord en op 8 september 1955 werd hij predikant. Utrecht was zijn eerste gemeente. In 1961 volgde Scheveningen. Van daar werd hij geroepen naar Artesia, een kleine gemeente in Californië, en na twee jaar nam hij de herdersstaf op in Kalamazoo. In 1974 deed hij intrede in Ridderkerk-Slikkerveer. Na deze gemeente volgde in 1982 Zoetermeer, waarna hij in 1987 opnieuw aan Scheveningen werd verbonden.
Ds. Elshout heeft vele jaren het Woord Gods mogen uitdragen. Daartoe voelde hij zich geroepen. De nood was hem opgelegd, maar het was ook zijn diepste vermaak. Zijn prediking werd niet gekenmerkt door hoogdravende taal, maar was pastoraal getoonzet. Hij trachtte met eenvoudige woorden en voorbeelden uit de praktijk van het leven het Woord aan het hart van de hoorders te leggen.
Hij verwoordde zijn hemelse opdracht bij zijn intrede in Utrecht om „niet te bedroeven die God niet bedroeft maar ook niet te troosten welke de Heere niet troost.” Toch, zo valt te lezen op verschillende plaatsen in het boek, werd zijn prediking niet door eenieder gewaardeerd. Het is de ervaring van elke door God uitgezonden dienaar van het Woord. Ook hierin moeten de voetstappen van Christus gedrukt worden. Maar de prediking in Zijn Naam en kracht geschied, zal niet tevergeefs zijn. De eeuwigheid zal het openbaren.
Jeugdwerk
Ds. Elshout had een zeer arbeidzaam leven. Het werk onder jongeren trok hem aan en hij stimuleerde het kerkelijk gebonden jeugdwerk. Verschillende jaren was hij lid van de Jeugdbond. Als voorzitter schreef hij in 1981: „De bede ”Leer mij, o Heer’, de weg door U bepaald” is zo nodig om dienstbaar te kunnen zijn voor de jongeren van onze gemeenten. Dan houden we ons niet in valse lijdelijkheid afzijdig, noch storten we ons in een activisme waarin we steunen op eigen kracht.”
Ook de zending had de liefde van zijn hart. Vele jaren was hij lid van het deputaatschap voor de zending. Verschillende keren was hij er ook daadwerkelijk bij betrokken. In 1979 en 1980 heeft hij negen maanden in Izi doorgebracht en toen in 1991 opnieuw een beroep op hem werd gedaan ging hij, op 68-jarige leeftijd, zijn vrouw in Nederland achterlatend, niet wetend dat dat zijn laatste werk in Gods koninkrijk zou zijn. Daar kwam zijn einde.
Daarnaast is ds. Elshout met zijn publicaties over psychisch lijden veel mensen binnen en buiten de kring waarin hij zich bewoog tot zegen geweest. Zijn boeken ”Een helpende hand” en ”Nogmaals een helpende hand” zijn niet alleen pastoraal maar ook praktisch van opzet. Ds. Elshout wist waarover hij schreef. Geen wonder dat hij een grote rol heeft gespeeld bij het tot stand komen van het psychiatrisch ziekenhuis ”Bosch en Duin”.
Begrafenis
Ds. Elshout werd op 16 augustus 1991, na een rouwdienst in Zoetermeer, begraven op de begraafplaats Eik en Duinen in Den Haag. Het boek geeft een uitgebreid verslag van de rouwdienst, waarin Ds. D. Rietdijk sprak over de woorden: „En hij was niet meer, want God nam hem weg.”
Na het lezen van dit boek stemmen we van harte in met de auteur, die in zijn inleiding schrijft: „Het leven van ds. Arie Elshout en het leven van zijn vrouw getuigen van de wonderlijke leidingen van een almachtig God, Die in vreugde en zorgen, blijdschap en verdriet, altijd de Getrouwe blijft.”
N.a.v. ”Aan armen uit genâ. Uit het leven van ds. A. Elshout”, door A. F. van Toor; uitg. Den Hertog, Houten, 2008; ISBN 978 90 331 2146 3; 310 blz.; € 19,90.