Hans Verhagen (1939), ook actief als journalist, filmer en schilder, debuteerde op z’n 24e als dichter in 1963 bij Nijgh&Van Ditmar met ”Rozen & motoren”. Daarna volgden ”Sterren cirkels bellen” en ”Duizenden zonsondergangen”. Met onder anderen Armando en Hans Sleutelaar vormde hij begin jaren zestig de redactie van de literaire tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. Vanaf de jaren tachtig werd hij door zijn schilderkunst in beslag genomen, maar in de nieuwe eeuw beleefde hij een comeback als dichter, met bundels als ”Moeder is een rover” (2004), ”Draak” (2006) en ”Zwarte gaten” (2008). In 2003 verscheen ”Eeuwige vlam”, zijn verzamelde gedichten.„Zowel tijdens de jaren zestig als in de 21e eeuw schreef Verhagen verbluffend goede poëzie”, aldus de jury. „Vanwege zijn humor, zijn engagement, zijn poëtische durf en zijn eigenzinnigheid dragen wij hem voor.”

Verhagen begon aanvankelijk, in de hippie- en provotijd, als neorealist, die zich afzette tegen de geijkte lyriek. Later werd hij, onder invloed van maatschappelijke veranderingen, meer romanticus. Hij kreeg belangstelling voor de zachte kanten van het bestaan, wat zijn werk een emotionele lading gaf. In recente bundels keerde iets van de oude hardheid terug.

De P. C. Hooftprijs voor letterkunde behoort tot de belangrijkste literatuurprijzen in het Nederlandse taalgebied. De oeuvreprijs wordt jaarlijks afwisselend toegekend voor proza, essayistiek en poëzie. Aan de prijs is een bedrag verbonden van 60.000 euro, deels te besteden aan een literair project.