Op de bewuste dag probeerde C. (destijds 46) zijn 33-jarige vriendin te vermoorden in zijn woning in het Groningse Tolbert. De vrouw wist te ontkomen. C. doodde vervolgens haar 2-jarige zoontje en 4-jarige dochtertje. C. verkeerde ten tijde van de gruwelijke feiten onder invloed van amfetamine, waaraan hij al een aantal jaren verslaafd was. Hij zag zijn vriendin en haar kinderen op dat moment als duivels.Raadsman Rombouts heeft ten tijde van het proces in hoger beroep aangevoerd dat zijn cliënt in een drugspsychose verkeerde toen hij zijn vriendin aanviel en de kinderen om het leven bracht. C. kon daardoor totaal niet overzien wat hij deed. In juridische zin betekent dat dat hij geen opzet heeft gehad om te doden. Het Leeuwarder hof oordeelde dat de verdachte er zelf voor heeft gekozen zich onder invloed van amfetamine te brengen en het daarmee aan zichzelf heeft te wijten dat hij in een psychotische toestand is geraakt.

Daarbij is nog van belang dat C. andere amfetamine gebruikte dan hij gewoon was. Dat deze drugs een andere uitwerking op hem hadden, had hij de dagen daarvoor al gemerkt. Daarmee heeft hij „bewust de aanmerkelijke kans aanvaard" dat hij psychotisch zou worden en in die toestand geweld zou gebruiken, aldus het hof. Dat er sprake is geweest van opzet bij het dodelijke geweld, heeft het hof bewezen verklaard.

Volgens J. Fokkens, procureur-generaal bij de Hoge Raad, heeft het hof dit onvoldoende gemotiveerd. Ook de motivering door het hof van de bewezenverklaring van het opzet schiet volgens Fokkens tekort. Hij heeft de Hoge Raad geadviseerd de uitspraak van het hof te vernietigen en de zaak naar een ander hof te verwijzen.