Het woord ”mujahideen” bewijst dat de geweldplegers moslims zijn. ”Mujahid” is het Arabische woord voor strijder. Het is afgeleid van de wortel jihad. Dus het begrip mujahideen -dat is meervoud- staat voor moslims die zich bij jihad betrokken weten. Zij tonen zich zeer ijverig in de heilige oorlog. De groep schijnt onbekend. Maar het woord mujahideen is vaker in gebruik voor gewapende strijders die militante islamitische ideeën aanhangen. Bijvoorbeeld in Afghanistan.Christenen zijn verdeeld. Rooms-katholieken doodden in de Tachtigjarige Oorlog protestanten. Ook moslims weerspiegelen tweespalt. De Jordaanse prins Hassan stichtte ooit met een goede bedoeling het Koninklijk Instituut voor Interreligieuze Studies. En de zich in Egypte manifesterende moslimbroederschap zit in het parlement. Maar tegelijk is het motto van die groep: „Jihad is onze weg.” Dat heeft iets dubbels. En dat versterkt het ongrijpbare karakter van terrorisme.

’Verlichte’ moslims spannen zich in om te vertellen dat de islam een vriendelijke religie is. Zo tracht de Egyptische professor Nasr Abu Zayd een ’theologie’ te ontwikkelen die moslims hun eigen tradities doet verbinden met de moderne wereld. In een land als Pakistan werkt de door moslims geleide organisatie de Pakistaanse Raad voor Sociaal Welzijn en Mensenrechten. Ondanks al die fraaie filosofieën manifesteert zich in India toch onverwacht islamitisch fundamentalisme.

Tegen wie keren zich de geweldplegers in India? Zij zouden met een groot schip bij Bombay zijn aangekomen. Met kleine rubberboten gingen zij aan land. Zij trokken te voet verder, maar hielden ook auto’s aan. En de Indiase televisie toonde beelden van zulke mannen die vanaf de achterbank van een rijdende auto in het wilde weg op voorbijgangers begonnen te schieten. Daarmee mogen ze zichzelf misschien helden voelen. Maar er valt nauwelijks iets te bedenken dat laffer is.

Sommigen menen dat de gewelddadige acties vooral bedoeld zijn om de aandacht te richten op de achtergestelde minderheid van moslims in India. Toch lijkt het er meer op dat westerlingen en Joden het voornaamste doel zijn van het geweld. De terroristen gijzelden immers mensen in het Joods Centrum in Bombay. En een Brit die enige tijd in de macht van de geweldplegers was, zei uit gesprekken gehoord te hebben dat het hen specifiek om Britten en Amerikanen ging.

Waar komen de terroristen vandaan? Ook bij de aanslagen in 2006 vertelde India dat Pakistan de hand had in het geweld. Af en toe laait de oude vete op: de beschuldiging heeft te maken met de wens van de islamitische leiders in het tot 1947 door de Engelsen geregeerde Brits-Indië om niet overheerst te worden door hindoes. De leider van de operatie tegen extremisten in Bombay zocht eerst de schuld weer bij Pakistan. Islamabad haastte zich elke betrokkenheid te ontkennen.

Niet de Pakistaanse overheid keert zich tegen India. Toch bestaan er aanwijzingen dat een radicale islamitische beweging uit Pakistan, Lashkar-e-Taiba, relaties onderhoudt met Deccan Mujahideen. Bij de Koude Oorlog waren de fronten bekend. Tijdens de Holocaust was duidelijk waar de vijand zich bevond. Maar bij terroristen is het telkens weer gissen. Ze zijn ongrijpbaar. Laten christenen beseffen dat ze zich geestelijk dienen te wapenen tegen het groeiend geweld van de islam.