Aan de keukentafel zit de 88-jarige bewoner Walraven gebogen over een puzzel. Naast hem de Opheusdenaar Verwoert (80), die vanuit zijn rolstoel alles in de gaten houdt. Julia Hak en collega Hanneke van Dorland, beiden gestoken in wit uniform, zorgen voor koffie. „Een huiselijke sfeer”, vindt Hak.En dat is het nu juist waarom hij samen met zijn dochter het verzorgingshuis voor met name psychogeriatrische patiënten opzette. In de grotere verzorgingshuizen ontbreekt het volgens hem aan persoonlijke aandacht, aan gezelligheid, aan warmte. „Het komt voor dat er op de 23 bewoners één verzorger aanwezig is. Dat is schandalig. Het personeel staat daar bij wijze van spreken met een timer binnen handbereik de sokken van een bewoner aan te trekken.”

Dat kon veel beter, vond Hak. Ongeveer een halfjaar geleden groeide bij hem en zijn vrouw het idee om het huis waarin zij toen nog met hun gezin woonden, om te bouwen tot een particulier verpleeghuis. „Omdat we gingen verhuizen, wilden wij ons huis verkopen. Maar wij dachten toen: we hebben hier zo veel ruimte, waarom besteden we die niet nuttig?” Dochter Julia had haar opleiding als verzorgende IG aan het Hoornbeeck College in Amersfoort bijna afgerond en zag wel iets in het plan.

Twee weken geleden was het zover: de Betuwehof werd geopend. Vader Hak nam de organisatie en administratie voor zijn rekening en Julia werd hoofd van de zorg. „We zijn een goed koppel”, vindt Hak. „Iedere dag spreken we alle zaken door; dat is ideaal. We houden goed overzicht over het geheel.”

In het huis wonen sinds enkele dagen twee mensen. Het is de bedoeling dat er in totaal acht bewoners onderdak krijgen. Mochten er daarna nog aanvragen binnenkomen, dan bekijkt Hak de mogelijkheid om nog een huis te openen.

Zoals het er nu uitziet, zit de Betuwehof snel aan zijn limiet. „Er is veel vraag naar dit soort huizen”, stelt Hak. „Ik heb veel in verzorgingshuizen rondgelopen. Ik maakte mee dat er gevloekt werd en dat mensen achter de tv werden gezet, terwijl ze daar waarschijnlijk helemaal geen behoefte aan hadden. Het onderscheid tussen een kerkdienst en een mis wordt nauwelijks begrepen.”

Identiteit
De Betuwehof is er voor mensen uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte. „De bewoners moeten natuurlijk wel bij elkaar passen”, vindt Hak. „We hebben daarom een duidelijk beleid. We accepteren geen radio en televisie. Personeel betrekken we uit eigen kring, zodat men de gang van zaken hier begrijpt. Tijdens de maaltijd openen we met gebed. Als ik er zelf niet ben, dan doet meneer Walraven het. We lezen uit de Bijbel en sluiten elke dag op gepaste wijze af. Julia speelt ’s avonds soms een psalm op de harp of op de tenorfluit. Dat vinden de mensen prachtig.”

Vader Hak en dochter Julia steken erg veel tijd in hun onderneming. Hak, die in het dagelijks leven ook nog werkzaam is als leraar economie op het Van Lodensteincollege in Kesteren, maakt werkweken van ongeveer negentig uur. Julia draait op het moment ook veel diensten. Omdat er nu nog twee bewoners zijn, is het personeelsbestand nog niet op volle sterkte. „Maar we halen een enorme voldoening uit ons werk”, zegt Hak. „We hebben een prachtig familiebedrijf.”