Heel hard zal het aantal Joodse soldaten echter niet groeien. Defensie zelf schat het aantal op 200. Maar volgens de Bund jüdischer Soldaten ligt het „dichter bij de honderd.” Omdat soldaten niet verplicht zijn hun religieuze achtergrond op te geven, is het precieze aantal niet bekend.Bij de oprichting van de Bundeswehr in 1955 werd vastgesteld dat nakomelingen van Joden die door de nazi’s waren vervolgd, tot in de derde generatie niet in dienst zouden hoeven. „Dat moet zeker zo blijven”, stelde staatssecretaris Schmidt.

Het duurde dan ook tot 1966 voordat een jonge Jood aangaf toch de Duitse wapenrok te willen dragen: Michael Fürst uit Hannover. „Toen werd daar eigenlijk nog niet eens zo gek van opgekeken. De verbazing groeide pas na de Zesdaagse Oorlog in Israël in 1967”, vertelt Fürst, die ook zitting heeft in de Centrale Joodse Raad in Duitsland.

Dr. Gideon Römer-Hillebrecht koos echter wel voor het uniform. Hij dient nu op het commando van de Bundeswehr en is ook op missie in Afghanistan geweest. „Er was een militaire traditie in mijn familie. Mijn grootvader was tijdens de Eerste Wereldoorlog ritmeester (kapitein bij de cavalerie, red.). Over zijn ervaringen is verder weinig bekend. Het was een beetje een taboe in de familie. Hij stierf al ruim voor de Tweede Wereldoorlog.”

Römer-Hillebrecht studeerde na zijn dienstplichtperiode rechten en keerde daarna terug. „Voordat ik het wist, was ik beroepsofficier.”

Zijn vrouw begrijpt zijn keus echter nog altijd niet, vertelt de luitenant-kolonel lachend. „Zij is nogal kritisch op het Duitse leger. Ze denkt dat ik in een ander leger wel generaal kan worden. Eerlijk gezegd denken veel mensen in de Joodse gemeenschap zo. Ook mijn moeder is het niet met mij eens. Ik begrijp dat, maar toch vertrouw ik de Bundeswehr.”

Voor praktische problemen -zoals de sabbatsviering en koosjer eten- is er een even praktische oplossing, zegt Römer-Hillebrecht. „Het kan zijn dat je tijdens een sabbat op oefening bent. Dat kun je altijd wel ruilen voor een dienst met Kerst. Nu is dat in mijn rang natuurlijk makkelijker dan voor een dienstplichtige. Maar als iemand problemen heeft, sta ik klaar om te helpen. Vaak is het trouwens meer gebrek aan creativiteit dan vijandschap.”

De Joodse officier herkent het toenemend antisemitisme in het leger. „Maar in de hele samenleving groeit de Jodenhaat. Mijn dochtertje wordt op straat soms vreselijk nagescholden, omdat ze naar een Joodse school gaat. Soms is het een vorm van antizionisme, door de anti-Israëlische berichtgeving in de media. Het komt niet alleen van rechts, ook van links. In officierskringen in het leger is echter een sterke vastberadenheid alle vormen van neonazisme in de kiem te smoren.”