De zaak die een christen te verloochenen heeft, is zijn eigen ik. Er is een drieërlei eigen ik, dat een christen moet verloochenen: een zondig eigen ik, een natuurlijk eigen ik en een godsdienstig eigen ik. Vooral moet verloochend worden het zondig eigen ik. Dat is mijn zondige natuurlijke verstand, wanneer het aanloopt tegen het Woord van God. Het is mijn zondige wil, gekant tegen de wil van God. Het zijn de zondige hartstochten, hetzij dat zij gaan over ongeoorloofde onderwerpen als in het tiende gebod, hetzij dat zij gaan over geoorloofde onderwerpen, maar op een ongeregelde wijze, zoals rijk worden.Nu, een christen moet dat zondige eigen ik verloochenen. Hij moet er altijd een vijand van zijn en alle leugenpaden haten. Hij mag zich geen goede denkbeelden van de zonde vormen omdat zij bij een godzalige wel eens ten goede hebben gewerkt. Dat is het kwade, goed noemen. Daar wordt een wee over uitgesproken. Al wat zondig is, moet verloochend worden. Men mag nooit het kwade doen opdat het goede daaruit voortkome. Nooit is de zonde geoorloofd, in wat tijden of omstandigheden wij ook zijn. Het eigen ik, dat wij moeten verloochenen, is ons natuurlijke en burgerlijke eigen ik, wanneer dat in tegenstelling komt tot Gods wil en bevel.

Gerardus van Aalst, predikant te Westzaandam (Godvruchtige bedenkingen, 1758)