De strijd heeft echter tevens forse bressen geslagen in het ledenbestand. Een groot deel van het hoofdbestuur is uit solidariteit met de weggestemde partijleider Bodil Kornbek opgestapt en overweegt serieus een alternatieve christendemocratische partij op te richten.In hoeverre de ’oude’ christendemocraten de crisis te boven weten te komen is ook nog de vraag, want de animo bij de bij voorbaat al gedecimeerde achterban om de partij in leven te houden is allesbehalve groot. Een kwart van de leden voelt er nog het meest voor om de partij helemaal op te heffen. Deze wens bestond al voor de parlementsverkiezingen van november vorig jaar, toen de partij zich nog één kans wilde geven om na jarenlange afwezigheid terug te keren in de volksvertegenwoordiging. Hoewel ook die verkiezingen geen enkele zetel opleverden voor de KD, blijkt opheffing vooralsnog geen optie.

De achterblijvers verleggen echter wel de koers en willen zich weer oriënteren op de standpunten voor de handhaving waarvan de partij in de jaren 60 van de vorige eeuw -toen nog onder de naam Christelijke Volkspartij- werd opgericht. Behalve om een onverkorte afwijzing van abortus gaat het daarbij ook om zaken zoals verzet tegen de ”pornoficering” van de samenleving en versoepeling van de wetgeving rond het levenseinde.

De restyling die de toenmalige Christelijke Volkspartij met de naamsverandering in Christendemocraten onder leiding van de genoemde weggestemde partijleider onderging, is door grote delen van de aanhang nooit begrepen. Kornbek maakte van de KD primair een partij die zich inzette voor sociale gerechtigheid, en kwam daarmee volgens het orthodox-lutherse deel van de achterban gevaarlijk dicht in de buurt van de sociaaldemocratie en aanverwante groeperingen.

Dat daarbij ook nog iedere verwijzing naar de christelijke waarden zo veel als maar mogelijk was werd vermeden, maakte het er voor de acceptatie bij de aloude KD’ers allerminst beter op. De inzameling van de voor deelname aan de volgende parlementsverkiezingen noodzakelijke 20.000 handtekeningen kwam daardoor in afwachting van een koerswijziging niet van de grond. Onder het nieuwe partijbewind zal die inzameling geen probleem meer zijn, zo geloven de waarnemers.

De KD is er daarom in de volgende electorale ronde -op zijn laatst over drie jaar- ongetwijfeld weer bij. Het succes van weleer, de partij schopte het in de jaren 80 en 90 diverse keren tot regeringsdeelname, lijkt echter verder weg dan ooit. Vorig jaar november haalde de KD maar 0,9 procent van de stemmen. Dat komt neer op 30.000 kiezers. De winnaars van de interne partijstrijd zijn niettemin optimistisch. „Het ging goed met de partij toen ze nog mocht zeggen dat abortus moord is. Hoe aardiger en aangepaster zich de KD opstelt, hoe minder stemmen de partij krijgt. Die les kan toch niet zo moeilijk zijn?” aldus de retorische vraag van een partijafgevaardigde.