De programma’s zouden volgens Gerris dan moeten worden uitgezonden op tijdstippen dat de meeste mensen voor de buis zitten. Het bevorderen van zulke opvoedtelevisie is een mooie taak voor een minister voor Jeugd- en Gezinszaken in een nieuw kabinet.

Gerris meent dat het hoog tijd is voor een preventieve aanpak van gedragsproblemen bij jongeren. Opvoedtelevisie en speciale lesprogramma’s op scholen kunnen volgens hem de sociale controle, die vroeger werd uitgeoefend door kerk, buurt en vereniging, op een moderne manier overnemen.

De hoogleraar vindt dat het verval van waarden en normen, op dit moment een populair politiek onderwerp, mede is veroorzaakt doordat de samenleving al heel lang structureel accenten in de opvoeding heeft verwaarloosd. „Kinderen hebben tijd nodig om zich gewenst gedrag eigen te maken. Maar die tijd hebben werkende ouders niet. Uit onderzoek blijkt dat crèches de ouders niet volledig kunnen vervangen. Dus moet de maatschappij zorgen dat ouders tijd krijgen, vindt hij.

Postbus-51-spotjes over asociaal gedrag noemt Gerris aandachttrekkers die geen serieus vervolg krijgen. De hoogleraar constateert dat behalve het CDA geen enkele politieke partij iets over gezin en opvoeding in het programma heeft staan. Maatregelen als meer blauw op straat en harde aanpak van probleemjongeren spannen volgens hem het paard achter de wagen. Speciale pestprotocollen op basisscholen vindt hij een karig aanbod: „Het ambitieniveau van een school moet toch een stuk hoger liggen.”

„Ik ben niet voor het kweken van brave burgers”, zegt de hoogleraar. „Iedereen heeft recht op individuele vrijheid. Maar je komt elkaar onderweg tegen. Dan moeten mensen als kind al geleerd hebben hoe ze met onderlinge verschillen om moeten gaan. Wie thuis het kind aan de top zet, voedt ze niet op tot normale volwassenen. Ouders moeten als verantwoordelijken boven hun kinderen staan. En omdat veel ouders dat niet meer vanzelf doen, is opvoedtelevisie een goed middel.”