Het monument op de begraafplaats biedt nabestaanden een plaats waar zij kinderen die als gevolg van een miskraam of vroeggeboorte levenloos ter wereld kwamen, kunnen gedenken. „Pastorale gesprekken hebben mij duidelijk gemaakt dat daar veel behoefte aan is”, aldus de 54-jarige Kuperus, werkzaam in de rooms-katholieke parochie van Hazerswoude-Dorp.Het monument, dat bestaat uit een engel op een sokkel met een klein kindje en twee granieten platen, biedt ruimte voor de nabestaanden om een herinnering aan hun levenloos geboren kind aan te brengen. Vijftien mensen hebben inmiddels aangegeven van die gelegenheid gebruik te willen maken. Zij krijgen een bordje toegewezen waarop zij een teken, een tekst of een naam mogen zetten. „De één kiest voor een sterretje, de ander voor een hartje. Mensen zijn daar vrij in”, zegt Kuperus.

Het monument op de algemene begraafplaats is volgens Kuperus bedoeld voor mensen uit de gemeente Rijnwoude, waartoe Hazerswoude-Dorp behoort. Niet alleen rooms-katholieken, maar ook protestanten en buitenkerkelijken kunnen een herinneringsteken plaatsen, aldus Kuperus.

Volgens haar is er onder nabestaanden „veel verborgen verdriet” over het verlies van levenloos geboren kinderen. „Er zijn moeders die in de jaren tachtig een miskraam kregen en daarover nog steeds pijn ervaren. Zij hadden tot de dag van vandaag niets: geen grafje voor hun kindje, ook geen herdenkingsteken. Dat gaf hun het idee dat het leven dat zij bij zich hadden, nooit erkenning heeft gekregen. Met dit monument willen wij aan die gevoelens tegemoetkomen.”

Het idee voor het monument rees twee jaar geleden bij Kuperus toen een speciale commissie van de Rooms-Katholieke Kerk aan de paus het advies uitbracht de leer van het zogenaamde voorgeborchte af te schaffen. „De kerk heeft eeuwenlang gezegd dat levenloos geboren kinderen niet naar de hel gaan, maar ook niet naar de hemel. Veel ouders hadden daar grote moeite mee. Zij verkeerden in onzekerheid over de bestemming van hun kindje. Gelukkig heeft de paus een jaar geleden besloten het advies over te nemen.”

Veel levenloos geboren kinderen kregen bovendien geen plaats op de begraafplaats, aldus Kuperus. „Zij waren niet gedoopt en mochten om die reden niet in de gewijde grond bij de kerk worden gelegd. In het geheim kregen zulke kinderen een plekje bij een heg. Zand erover, niet meer aan denken - zo ging het er letterlijk aan toe. Voor de nabestaanden was dat uiterst pijnlijk.”