Waas van geheimzinnigheid rond conditie president
Deugt het plekje dat McCain onlangs uit zijn wang heeft laten verwijderen wel? De vraag naar de gezondheid van een (toekomstige) Amerikaanse president is niet uniek.
Het was oorlog en daarom maakte de leiding van de Democratische Partij er in 1944 geen zaak van. Maar in vredestijd had zij nooit ingestemd met een vierde termijn van Franklin Roosevelt. Hij was er ronduit slecht aan toe. Maar zijn charismatische leiderschap was onmisbaar in de oorlog met Duitsland en Japan. Tijdens de verkiezingen van november 1944 was de gezondheid van Roosevelt absoluut geen thema. De meeste Amerikanen waren verrast toen Roosevelt in april 1945 overleed.Eisenhower kreeg tijdens zijn eerste termijn als president een hartaanval, maar werd herkozen. In de tweede periode werd hij getroffen door een hersenbloeding.
Zijn opvolger John F. Kennedy hield angstvallig verborgen dat hij leed aan de zeldzame ziekte van Addison, die een slechte werking van de bijnierschors veroorzaakt waardoor patiënten extra kwetsbaar zijn in stressvolle situaties. De medicijnen die Kennedy voor deze ziekte gebruikte, beïnvloedden zijn beoordelingsvermogen. Was de kiezer daarvan op de hoogte geweest, dan zou Kennedy in 1960 zijn nipte overwinning op zijn rivaal Nixon niet hebben behaald. De Amerikanen wisten wel dat Kennedy rugklachten had, maar die waren het gevolg van zijn dappere optreden tijdens de Tweede Wereldoorlog en golden juist als een pre.
Kandidaten en presidenten doen er alles aan om hun kwalen te verbergen. De Democraat Grover Cleveland, die aan het einde van de 19e eeuw twee keer werd gekozen, moest tijdens zijn tweede ambtstermijn worden geopereerd aan een tumor in zijn kaak. Hij kreeg een rubberen prothese. Maar bijna niemand had door dat de president ernstig ziek was.
Van president Woodrow Wilson was wel bekend dat hij tijdens zijn tweede ambtstermijn tobde met zijn gezondheid. In 1919 kreeg hij een hersenbloeding. Maar de ernst van de situatie werd verbloemd. Dat nam niet weg dat de Senaat zich zorgen maakte over de bekwaamheid van de president. Zij eiste hem te kunnen bezoeken om vast te stellen of Wilson tot besluitvorming in staat was. Toen de senatoren poolshoogte kwamen nemen, had Wilson een goede dag en kon hij de bezoekers ervan overtuigen dat hij in staat was om het land te regeren. In werkelijkheid had de first lady de touwtjes in handen.