Het is gezien de moeizame ontwikkeling van de Nederlandse economie erg jammer dat het overleg tussen het kabinet en de organisaties van werkgevers en werknemers over een meerjarig sociaal akkoord is vastgelopen. Juist nu het belangrijk is om de handen ineen te slaan, maken de verschillende partijen elkaar zware verwijten.Het belang van een meerjarig akkoord staat op zich niet ter discussie. Zowel het kabinet als de werkgeversorganisaties en de vakbonden onderschrijven dat er maatregelen moeten worden genomen om de Nederlandse economie te stimuleren.

Dat dit hard nodig is, bleek ook donderdag uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In het derde kwartaal van dit jaar was er wederom nauwelijks economische groei. Al sinds het voorjaar van 2001 is er nu sprake van stagnatie. Een zo lange periode zonder noemenswaardige groei is in twintig jaar niet voorgekomen.

Ingrijpen is dus noodzakelijk. Over de vraag welke maatregelen nodig zijn, lopen de meningen evenwel sterk uiteen. Het belangrijkste discussiepunt -en struikelblok- is wederom de al jaren slepende kwestie over de noodzakelijke aanpassingen van de WAO.

Ondanks allerlei pogingen is het nog steeds niet gelukt het forse aantal van bijna een miljoen arbeidsongeschikten en de daarmee samenhangende kosten te laten dalen. Als compromis stelt het kabinet nu voor het WAO-plan van de Sociaal-Economische Raad (SER), hetgeen is opgesteld door de werkgevers en de werknemers, over te nemen, maar dan moet het wel op twee belangrijke punten worden aangepast.

Zo wil de regering de verhoging van de uitkering aan langdurig arbeidsongeschikten afhankelijk maken van de instroom van WAO’ers. Bovendien weigert het kabinet de zogenaamde partnertoets uit het nieuwe WAO-stelsel te halen. Door deze maatregel zouden gedeeltelijk arbeidsongeschikten met een werkende partner na verloop van tijd geen uitkering meer krijgen.

Door deze twee aanpassingen wil de regering terecht de kosten meer in de hand houden. Maar bij de vakbonden zijn deze twee voorstellen in het verkeerde keelgat geschoten.

De insteek van het kabinet om een meerjarig sociaal akkoord te bereiken, heeft helaas niet tot het gewenste resultaat geleid. Het CNV wilde na het moeizame overleg eigenlijk wel instemmen, maar voor de FNV waren met name de twee aanpassingen in het WAO-plan een brug te ver.

De afgelopen dagen maakten de verschillende partijen elkaar flinke verwijten. Vooral FNV-voorzitter De Waal trok fel van leer, waarbij hij premier Balkenende persoonlijk op de korrel nam. Ook met name de linkse politieke partijen betrokken de stellingen. Zeker gezien het feit dat er verkiezingen in aantocht zijn, is dat begrijpelijk, maar hopelijk onderkennen alle betrokkenen dat het belangrijk is dat het overleg toch weer op gang komt, zodat er eind deze maand tijdens het najaarsoverleg in ieder geval een akkoord over een loonmatiging voor het komende jaar kan worden gesloten.

Voor een meerjarig akkoord à la het Akkoord van Wassenaar in 1982 is het blijkbaar -en jammer genoeg- nu nog te vroeg. Maar dat dient wel het streven te zijn.