Snuffelen tussen antiek in een varkenshok
Wat doet een varkenshouder met zijn stal als hij zijn baan opgeeft? De een transformeert het gebouw tot een viskwekerij, de ander in een struisvogelfarm en weer een ander in een overdekt speelpaleis. De familie Horrevorts uit het Brabantse Biest-Houtakker had ook een ideetje: laten we een antiekwinkeltje in Franse stijl beginnen. Dat plan liep een beetje uit de hand. Op de plek waar vroeger biggen knorden, ligt nu een compleet Frans dorp. Beren en zeugen hebben plaatsgemaakt voor een marktplein, een smidse en een brocanterie vol plattelandsantiek. Bienvenue à ”Vieille France”.
Op het eerste gezicht lijkt er niet veel aan de hand op het erf van de Horrevortsen. Maar als je de stal aan je rechterhand binnenstapt, lijkt het alsof je van het ene op het andere moment in Frankrijk bent beland. Chansons dartelen door de lucht. De Oudfranse wasbak in de keuken voert het water klaterend door de muur naar buiten. Een stelletje met zand, zeep en soda ontkent het principe van de Franse slag, maar doet door de woorden ”sable, savon et soude” toch aan het land van lavendel en druiven denken. Het ruíkt zelfs Frans in de voormalige varkensstal. Waarschijnlijk ligt dat aan een houten wijnvat dat slechts gedeeltelijk is afgesloten.
Voor een gezellig knapperend haardvuurtje genieten bezoekers op antieke stoelen van een kopje café au lait. Een van hen vindt het tafeltje waaraan hij zit zo mooi dat hij het koopt en meeneemt. De antieke stoelen blijven eenzaam in ”le petit village” achter.
”Voiture pliante”
Rechts van de entree ligt het marktplein. De waterput in het midden staat nog droog, maar de koperen pompen aan de rand (rond de 130 euro per stuk), beloven zijn dorst in de toekomst te lessen. Bezoekers met een droge keel kunnen terecht bij de vruchtendranken en wijnen die op een verweerde plank staan uitgestald.
Gasten die zwaarbeladen met allerlei spullen uit Vieille France willen vertrekken, werpen een verlangende blik naar de handkar op de hoek van de markt. Helaas, deze behoort tot de weinige dingen die niet te koop zijn. Bovendien, de as is zo breed dat het voertuig niet eens door de toegangsdeur zou passen. Of toch? ”Voiture pliante”, meldt een bordje op de bodem van de kar. ”G. Eymin & Marcon, inventeurs-constructeurs, Vienne. Medaille d’argent Exposition Universelle 1900”. Het gaat dus om een inklapbare wagen die op de Wereldtentoonstelling van 1900 een prijs heeft gewonnen.
In het rommelschuurtje achter de markt liggen waterpompen van zo’n 45 euro, melkbussen rond de 30 euro en een bidstoel van 38 euro. Ook staan er wat delen van een hekwerk. Op een beetje roest moet de bezoeker niet kijken. Dat hoort erbij. Authentiek is in Vieille France echt authentiek.
Louvreluiken
In de brocanteriezaak, een stukje verderop, staat luxe antiek opgesteld. Dat merk je al aan het naambordje op de etalageruit. ”Mr. Lacassagne et fils” vermeldt het. De originele gevelsteen uit Frankrijk noemt het jaar 1889. In de winkel ruikt het naar pas gewaxte meubelstukken, zoals een 4,5 meter lange scheepsbar van kastanjehout, een originele lakentafel uit een kledingzaak en een complete schouw uit een Frans kasteel. Hoewel de meubels mooi en luxe zijn vallen de prijzen best mee.
In de ’winkelstraat’, waaraan de diverse winkeltjes, schuurtjes en pleinen liggen, staat niet veel koopwaar, maar ze is het bekijken zeker waard. Alles langs de lange, rechte weg herinnert aan Frankrijk of aan het plattelandsleven van vroeger of aan allebei tegelijk: de balkonnetjes op 3 meter hoogte, de geschilferde louvreluiken, de waswringmachine en de origineel Franse plaats- en straatnaambordjes.
De gevelstenen die op verschillende plekken in de muren zijn gemetseld, brengen stuk voor stuk een eigen verhaal uit het land van ”vin, pain et Boursin”. Eén exemplaar stamt volgens de tekst uit 1890 en toont een dikke lijn. Volgens Henk Horrevorts is dat het hoogste peil dat de rivier de Lot toentertijd bereikte.
Heimwee
De winkelstraat van Vieille France eindigt bij twee enorme houten deuren. Erboven hangt een kloosterkerkklok. Een afschuwelijk modern bordje meldt dat bezoekers bij de nooduitgang zijn aangekomen. In geval van brand of watersnood zal de bel wel worden geluid.
Gelukkig kunnen de aanwezige bezoekers door de normale uitgang vertrekken. Voordat ze dat doen, moeten ze eigenlijk wel eerst het gastenboek tekenen. Uit de diverse krabbels blijkt duidelijk dat bijna iedereen Vieille France geweldig vindt. „Het was alsof we in Frankrijk liepen. C’est magnifique! Dit is een prima alternatief voor als ik weer eens heimwee naar Frankrijk heb.”
Zelfs een meisje van een jaar of acht vindt de landlevenwinkel in Franse stijl leuk, getuige haar reactie. „Ik vond het heel mooi, al ben ik modern.”
Vieille France is geopend op woensdag en donderdag van 10-18 uur, op vrijdag van 10-20 uur en zaterdag van 10-17 uur. Meer informatie: tel. 013-5051074 of www.vieillefrance.nl.