Waarom ik me dan nu druk maak over verdamping? Omdat het woord de laatste weken vrijwel dagelijks opduikt in de media. Het gaat dan niet over het overgaan van water van een vloeibare naar een gasvormige toestand. Nee, het woord verdamping heeft ineens betrekking op de effectenbeurzen. Miljarden zijn er verdampt in de afgelopen tijd. Toen Fortis op een zondagavond enkele weken geleden van de ondergang werd gered met een injectie van zo’n 12 miljard euro, was daarvan een dag later al een groot deel verdwenen. Spoorloos. Verdampt!Kringloop
Hoe kan geld nou verdampen? Ooit leerde ik van een geldkringloop, maar die had vooral te maken met de leus dat geld moet rollen. Van welke kringloop is er dan nu sprake?

Als er in de natuur verdamping plaatsvindt, zal het vervolgens altijd gaan regenen. Het is afhankelijk van de temperatuur hoeveel waterdamp de lucht kan bevatten, maar op een gegeven moment is de maat vol. Dan moet het er weer uit. Condenseren, regenen of sneeuwen. En vervolgens via de rivieren meteen terug naar zee of voor eeuwen opgeslagen in een gletsjer. Om dan uiteindelijk, misschien wel duizend jaar later, opnieuw in zee terecht te komen. Totdat het opnieuw verdampt…

Terug naar de economie. Is er een kringloop van verdampen en weer neerslaan van geld? In 2008 is bij Nederlandse beursgenoteerde bedrijven 178 miljard euro verdampt. Waar is dat geld toch gebleven? Het is duidelijk dat er mensen van die verdamping armer geworden zijn. Worden er ook mensen rijker van? Lost zo’n verdamping iets op voor de problematiek van de wereldeconomie, of is er sprake van een bodemloze put? En als het geld daadwerkelijk spoorloos verdwenen is, heeft het dan wel ooit bestaan?

Ooit was er een inleider op een studiedag voor leerlingen, die zichzelf presenteerde als directeur van een zeepbel. Ik dacht eraan terug toen, enkele jaren later, de koers kelderde van het gerenommeerde bedrijf waaraan deze directeur verbonden was. De zeepbel spatte uiteen. Het bleek maar wat damp.

Damp
Mensen maken zich bijzonder druk over de wereldwijde verdamping van dit moment. Overal hoor je erover spreken. Niet alleen uit economische belangstelling of nieuwsgierigheid. Ook wel met een ondertoon van angst. Waar moet het heen, tot hoelang gaat het nog door, wat heeft het voor gevolgen? Het is opvallend hoeveel aandacht de financiële crisis ook krijgt in de media. Als je de letters over de problematiek op de diverse krantenpagina’s van de laatste weken optelt, dan kom je wellicht tot vele miljarden.

Het is best begrijpelijk, al die bezorgdheid over de economie, die aandacht voor de crisis. Zeker in het geval dat geld en goed je alles is. Want wat blijft er nog overeind op dit gebied?

Wel vreemd dat zij die belijden hier geen blijvende stad te hebben daar evengoed aan mee doen. Ook bij hen leeft: hoe zal het gaan met onze hypotheek; zal de waardevermindering van ons huis -verdamping van vermogen- ook bij ons doorzetten; wat wordt er van ons pensioen; is er straks nog werk? Wij hebben hier weliswaar geen blijvende stad, maar voorlopig wonen we er nog wel. Liefst zo lang mogelijk.

Vliegen daarheen
In de Bijbel wordt anders over verdamping gesproken. „Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur.” Je hebt je hele leven ettelijke uren keihard gewerkt, je hebt miljarden contacten gelegd en onderhouden, een vermogen aan geld gespaard, ontelbare mooie herinneringen verzameld. Je staat er prima bij, in alle opzichten. En dan, ineens of in een geleidelijk proces van aftakeling: weg, verdampt. Het wordt snel afgesneden en wij vliegen daarheen.

Wat is het vervliegen van honderden miljarden euro’s toch betrekkelijk als je het plaatst naast de miljarden van miljarden jaren van de eeuwigheid.

Nevel
De Bijbel spreekt niet alleen over damp, maar ook over nevel. Dat lijkt hetzelfde. Maar in de context van Jesaja 44 klinkt het zo anders. God Zelf spreekt daar tot een zondig volk: „Ik delg uw ongerechtigheid uit als een nevel.”

Het is soms ’s morgens vroeg zomaar wat mistig boven de weilanden. Totdat de opgaande zon krachtig wordt. Dan is het ineens over met die nevel. Van het ene moment op het andere: opgelost, verdwenen, je vindt er niets meer van terug. Zó doet God nou met de zonden van een schuldig volk, Hij laat ze als in het niets oplossen. Verdampt, weg, nooit meer terug te vinden.

Nog even terug naar de kringloop van damp, vloeistof en vaste stof. De zonden, hoe zwaar ze ook kunnen drukken, zijn in Gods ogen maar een damp. Hoe dat kan? Omdat er, na Pinksteren, stromen van zegen zijn, daar waar Gods Woord verkondigd wordt. En dat alles vanwege het werk van de vaste Rots van het behoud, Jezus Christus. U dan die gelooft, is én blijft Hij dierbaar, alle aardse waardeverminderingen ten spijt.

,i> Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl.