De verkeringscultuur in de gereformeerde gezindte geeft reden tot grote zorg. Ik wil dit onderbouwen met drie argumenten.Ten eerste worden veel van onze jongeren in hun relatie verleid tot seksuele immoraliteit, wat vaak leidt tot geslachtsgemeenschap voor het huwelijk. Maar al te veel gaat een verkering weer uit, met alle (psychische) gevolgen van dien.

Het is te vrezen dat huwelijken die voortkomen uit ’impulsieve’ verkeringen vooral zijn gebouwd op de lichamelijke pijler. De andere pijlers, zoals de gemeenschap met de Heere God, het communiceren met elkaar en de sociale omgang met derden hebben tijdens de verkering dan te weinig aandacht gekregen. Vroeg of laat kan er dan een gat vallen in de fundering van de relatie.

Waar gaat het mis? De kern van het probleem is gelegen in het feit dat jongeren weinig zicht meer hebben op het doel van huwelijksvoorbereiding. Er is vanaf het begin geen voornemen van het hart om daadwerkelijk een huwelijk aan te gaan. Men zegt te snel ja om een beetje te proberen.

Nog een probleem daarmee samenhangend is dat jongeren veel te jong en onvolwassen een relatie aangaan, waardoor de verkeringen dikwijls te lang duren. Wie kan van ze verwachten dat ze zichzelf jarenlang beheersen? Veel jongeren krijgen een relatie voordat ze geestelijk en emotioneel rijp zijn en financieel in enige mate onafhankelijk. Hoe vaak komt het ook niet voor dat er geen relatie met de Heere God is?

Reformatie
Een tweede punt is dat bij het zoeken van een levenspartner de communicatie met ouders en met godvrezende raadgevers vanuit de gemeente ontbreekt. Een deel van de jongeren wil alles zelf uitzoeken. Een ander deel vindt geen openheid bij ouders of ambtsdragers om hierover spontaan van gedachten te wisselen. Er is te weinig pastorale begeleiding in het zoeken van een levenspartner, terwijl we allemaal geloven dat het gezin een kleine kerk binnen de kerk behoort te zijn! Het was in het huwelijk dat de zonde het eerst binnenkwam; een reden om hier met reformatie te beginnen.

Er is nog een derde punt: ouders zijn zelden voldoende toegerust om hun kinderen godvruchtig op te voeden. Helaas is dit een ingesleten patroon dat we normaal zijn gaan vinden.

De huidige praxis rondom verkering bedroeft de Heilige Geest. Geen zonde werkt zo verwoestend in onze gezindte als de seksuele onreinheid en dubbelhartigheid. Het is een van de redenen waarom de Heere niet meer doorwerkt in bekering, groei en verdieping van het geloof.

Hoereerders zullen het Koninkrijk van God niet beërven (1 Kor. 6:10). Er is een radicale bekering nodig! We moeten ons fundamenteel bezinnen op Bijbelse huwelijksvoorbereiding. Wat is er nodig om hiertoe te komen?

1. De gemeente van Christus moet deze nood aan het hart gaan en Bijbels onderwijs geven aan ouders en jongeren, zodat er weer gezonde huwelijken ontstaan. Begin daarbij bij het begin: geen verkering zonder bekering. Wees duidelijk dat een relatie geen doel op zichzelf is, zoals de wereld suggereert. Het huwelijk is een middel in de hand van God om ons iets duidelijk te maken over de relatie tussen de gemeente en haar Echtgenoot, Christus.

Moeten we niet met de bewogenheid van Christus een krachtige oproep tot geloof en bekering laten klinken? Rust ouders toe om hun kinderen Bijbels en niet naar eigen inzicht op te voeden. Wacht niet tot jongeren zelf komen met hun vragen, maar zoek ze op en maak ze bewust van de dingen waarover ze moeten nadenken.

Maagdelijkheid
2. Daarnaast zijn er ouders nodig die met biddende bewogenheid hun kinderen leiding geven bij de voorbereiding op hun huwelijk. Die hen onderwijzen over de aard van het huwelijk en de Bijbelse plichten van man en vrouw. Er zijn ouders nodig die de maagdelijkheid van hun dochter beschermen. Die hun kinderen beschermen tegen seksuele verleiding; tegen een huwelijk vóór ze er echt klaar voor zijn.

Laat ouders niet te snel tevreden zijn. Welke waarde heeft het als onze kinderen ’netjes’ getrouwd zijn, maar hun huwelijk niet christelijk is? Laten we niet bang zijn dat ze mogelijk alleen blijven. Paulus is helemaal niet zo negatief over een leven waarin iemand vrij is om de Heere te dienen (1 Kor. 7).

3. Onze jongeren moeten vóór het aangaan van een verkering verstandig genoeg zijn om de risico’s van seksuele aantrekkingskracht te begrijpen. In een cultuur waar romantische en lichamelijke liefde boven alles verheven wordt en dikwijls de enige reden voor een relatie is, moeten wij hen leren wat wijsheid en zelfbeheersing is. Ze moeten doordrongen zijn van de waarheden van God en van de leiding van Zijn Geest voordat ze beslissingen over verkering en huwelijk nemen.

Het is een doodlopende weg om het geluk buiten God te zoeken bij een vriend of vriendin. Het is niets in vergelijking tot een leven verbonden aan de hemelse Bruidegom, Jezus Christus.

De auteur is evangelist onder jongeren en directeur van Stichting Heart Cry.