Waanzinnige wetenschap
Het is een hele eer als je mag studeren. De campus betreden in Nijmegen, Utrecht, Leiden of Groningen. De tempel van geleerdheid blijkt te bestaan uit torenhoge faculteiten. Op iedere etage een gerenommeerd instituut. En daar mag jij dan de lift in. Beginnen op de begane grond, maar na vier, vijf jaar zul je zeker een paar verdiepingen hoger zijn. Misschien sta je wel cum laude naar buiten te zwaaien op een van de bovenste etages.
Dan ziet de wereld er anders uit. Als je bent ondergedompeld in de ongelofelijke hoeveelheid kennis, die iedere drie jaar verdubbelt, dan ben je een ander mens geworden. Wijzer. Meer inzicht. Je weet hoe het is en hoe het moet. Je bent zelf een knappe kop geworden. Imponerend, allemaal.Goed dat het studentenleven begint met ontgroening. Want als je zo over de wereld van wetenschap denkt, ben je groen. Een groen blondje. Daarom: lang leve de ontgroening.
Nu is die ontgroening ook niet meer wat het geweest is. Te veel empathie met de foetussen en te weinig hardheid. De kans dat je niet bevrijd bent van wetenschapsverering is dus zeer reëel, zelfs als je midden in de winkelstraat hebt staan schoenpoetsen.
Het is evenwel niet te laat. Als je spontaan wordt bevangen door een minderwaardigheidscomplex bij die sfeer van wetenschap op de campus, kun je herkansen. Opnieuw ontgroenen. Dat is goed geregeld.
Beste onderzoeksvoorstellen
Internationaal zijn wetenschappers vorige week druk in de weer geweest om je een nieuwe kans te geven wetenschap op waarde te schatten. Neem daartoe het RD van vorige week donderdag. Op pagina 12 vind je de bijdrage van de faculteit sociale wetenschappen. Van een onderzoeksgroep van de University of Sunderland. Volgens een artikel in The Times van augustus 2007 produceert deze universiteit de beste onderzoeksvoorstellen.
Nou, hier komt er één. De onderzoeksgroep stelt voor in het primair onderwijs een positieve sfeer rond homoseksualiteit te creëren door de homoseksuele gevoelens bij kinderen te bevestigen en te vieren.
Nog steeds bevangen door eerbied voor wetenschap? Je vindt dit misschien uitzonderlijk. Dat is het ook.
Maar wees eerlijk, wat heeft de jonge tak van de sociale wetenschappen ons gebracht? Heeft sociologie geleid tot betere verhoudingen in de samenleving? Kunnen we beter met de Marokkaanse groepen omgaan dankzij de culturele antropologie? Sturen leerpyschologen toegewijde docenten niet gewoonlijk precies de verkeerde kant op met de arrogantie van hun wetenschappelijk onderzoek? Is de opvoeding in ons land effectiever geworden sinds de pedagogen uitgelegd hebben dat je je kind niets moet verbieden maar met ze in onderhandeling moet gaan om ze ruimte te geven voor zelfontplooiing?
Het antwoord staat samengebald op de voorpagina van dezelfde krant: in 2008 bedreigen jongeren in Nederland ambulancemedewerkers en buschauffeurs.
Waar zit het probleem? Hier, dat al die wetenschappen over het menselijk zijn en het menselijk bestaan liever uitgaan van een pakket onrealistische aannames over de mens dan dat zij zich baseren op de geopenbaarde en gepubliceerde Waarheid die vrij toegankelijk en overal beschikbaar is.
Duivels luchtje
In dezelfde krant presenteerden de natuurwetenschappers zich op pagina 2. Als er niet zo’n duivels luchtje aan zat, zou je erg hard lachen om die honderden wetenschappers, die dag in dag uit hun hersens pijnigen om te bewijzen dat de orde in deze wereld, de complexiteit van de levende cel, de schoonheid van de natuur en het wonderlijke menselijk bewustzijn zijn ontstaan uit een grote ontploffing en een eindeloze reeks toevallige foutjes daarna. Een geweldige wereldwijde klucht.
En wie het waagt om zijn gezicht maar even uit de plooi te laten vallen, wordt gelyncht. Een directeur van het Britse gezelschap van topwetenschappers, professor Reis, zei iets relativerends over het creationisme. Onmiddellijk werd de zetel onder zijn deftige toga vandaan getrokken.
De meest ridicule wetenschappelijke studie vanuit een bewust gekozen onjuist paradigma vind je in een ander artikel op dezelfde pagina. Over het boek van Paul Verhoeven. Als iemand had willen aantonen dat arsenicum gezond was, was ik nieuwsgierig geworden. Had iemand een studie geschreven over het heelal ervan uitgaande dat planeten plat waren, ik had het artikel willen lezen. Maar dat iemand een wetenschappelijk onderzoek presenteert met als hypothese dat Jezus Christus een mens als ieder ander was, is van zo’n onthutsende arrogantie en verregaande brutaliteit, dat ik meteen heb gegeten en gedronken. Ik houd me niet bezig met dit soort bewust ontwikkelde flauwekul.
Grenzen
Dit is echt schrijnend. Ik kan nog een beetje grinniken om natuurwetenschappers die bouwen aan hun heilige huisje van miljoenen jaren vol fouten en toevalligheden, om de historici die de geschiedenis willen verklaren zonder de oorsprong en bestemming te willen weten, die niet beseffen dat de Kerk de rode draad van eeuwigheid naar eeuwigheid vormt, om politici die wereldwijd spanningen te lijf willen terwijl het verband met de kosmische strijd tussen Licht en duisternis hen totaal ontgaat. Maar theologen en niet-theologen die intensief met het Evangelie van Jezus Christus bezig zijn en zich verlagen tot duivelaanbidders door doelbewust de Waarheid van het Woord op grove wijze ter discussie te stellen, dat tart alles. Er zijn grenzen aan mijn gevoel voor humor.
Sorry, dit is geen leuk verhaal als je net enthousiast de wereld van wetenschap bent binnengetreden. Ontgroenen is niet leuk. Het is hard!
Wees gerust. Wetenschappelijk handwerk is buitengewoon boeiend en inspirerend. Het is een prachtig ambacht. Maar wie niet weet te relativeren, verdwaalt. Je hebt per saldo meer aan een greintje geloof in het hart dan aan een gigabyte geleerdheid in het hoofd.