Verdwijning schok voor Bonaire
De verdwijning van Marlies van der Kouwe is een enorme schok voor de inwoners van Bonaire. De bewoners raken er woensdag niet over uitgepraat. „Zoiets kan eigenlijk niet gebeuren op het rustige eiland waar geen grote misdaad is, hooguit een diefstal", zegt een eilandbewoner.
Met de verdwijning van Natalee Holloway op Aruba nog vers in het geheugen, wordt door de bewoners het ergste gevreesd. Op scholen, in winkels, bij de dokter, het is het gesprek van de dag en iedereen weet wel iets te vertellen over de ontvoering.Een bewaker zou vanuit de verte hebben gezien dat Marlies door twee mannen van haar fiets werd gesleurd. Mensen vragen zich wel af waarom ze midden in de nacht alleen op straat was. ’s Nachts fietsen op Bonaire is heel ongebruikelijk. Overdag fietsen is al gevaarlijk omdat er geen fietspaden zijn en auto’s op de smalle weggetjes al nauwelijks langs elkaar kunnen, laat staan als er ook nog een fietser rijdt.
Maar de bewoners vragen zich vooral af hoe het mogelijk is dat dit op Bonaire is gebeurd. In de kleine gemeenschap op het eiland kent iedereen elkaar en weet iedereen ook alles van elkaar.
Marlies werkte als apothekersassistente op Bonaire. Maandag moest ze om twaalf uur beginnen. „Marlies kwam altijd op tijd dus toen ze er maandag om tien voor twaalf nog niet was, werden we erg ongerust", zegt Rose Mary Abraham, de eigenaresse van de Botica (apotheek).
„Haar vrienden waren die ochtend al meerdere keren bij de Botica langsgekomen om te vragen hoe laat Marlies moest werken en daarna of ze er al was". De vrienden hadden Marlies voor het laatst gezien toen ze zaterdagavond met elkaar wat dronken bij Karel’s, een bar aan de boulevard. Ze zouden haar een lift hebben aangeboden, maar Marlies wilde fietsen. Zondag zou het vriendengroepje al naar de politie zijn gegaan omdat Marlies niet thuis was en ook haar telefoon niet opnam. Maandagmiddag gingen ze opnieuw naar het politiebureau.
Marlies kende Bonaire. Als kind heeft ze jaren op het eiland gewoond toen haar vader daar huisarts was. Volgens Rose Mary Abraham, die de ouders van Marlies kent, wilde Marlies kijken hoe het beviel om weer op Bonaire te wonen. Ze werkte sinds twee weken in de Botica. „Een lief meisje".