Bij de afvalstortplaats in Dordrecht, eigendom van Delta, lijkt het grote geld en niet de veiligheid van de bevolking voorop te staan. Tussen een Sliedrechtse woonwijk en de grote afvalberging die Delta beheert, ligt slechts de rivier de Merwede. Dit weerhoudt Delta er niet van om de vergunning zo te interpreteren en aan te passen dat men zo goedkoop mogelijk werkt. Hierbij is de volksgezondheid in Sliedrecht blijkbaar niet het belangrijkste. Voorbeelden? De stortwallen, van vervuilde grond gemaakt, moeten tegen verwaaien bij opdrogen worden ingezaaid. Met inzaaien wordt maanden gewacht. Sinds de vergunning in 2003 verleend is, is het Delta nog niet gelukt om het stortgas volgens de vergunning te benutten om er energie van te maken. Delta heeft regels aangepast waardoor geen asbestmetingen in de lucht behoeven te worden gedaan, hoewel het gaat om de grootste asbeststortplaats van Nederland. Dat de stortplaats 300 meter bij een woonwijk vandaan ligt, weerhoudt Delta er niet van pogingen te doen om het zwaarst denkbare vervuilde grond en slib te storten. Voor ons in Sliedrecht gaat Delta NV eerst voor het grote geld en pas daarna voor de veiligheid van de bevolking.Laat Delta eerst een stortplaats netjes beheren voordat ze een nieuwe kernenergiecentrale gaan bouwen.

Arie de Ruiter

Rivierdijk 659

3361 BS Sliedrecht

Samenwerking
De ChristenUnie heeft (RD 10-9) de uitdrukkelijke eis gesteld dat de SGP het accepteert als de CU een vrouw kandideert voor Europa. Juist in CU-kringen zal men elkaar eerder aanspreken met broeder of zuster. Maar waar is hier de houding van Paulus, die zich bepaald voedsel ontzegt „opdat ik mijn broeder niet ergere”? In zulke zaken krijgt men de mogelijkheid andere politici te laten zien hoe christenen omgaan met elkaar. Van anderen verwacht de CU ruimte voor de gewetensbezwaarde trouwambtenaar, maar naar de SGP is er sprake van een andere opstelling.

Daarbij werd in het commentaar geschreven over „het vermoeiende gedoe rond vrouwen.” Dat getuigt niet bepaald van begrip voor hen wie het aan het hart gaat als de scheppingsorde niet politiek vertaald wordt. De volgende dag werd in dezelfde rubriek geschreven over de enorme LHC-machine ofwel de deeltjes- (protonen) versneller op de Zwitsers-Franse grens. Daarbij werd aangegeven dat ook die „vonkjes van Gods heerlijkheid” laten zien en ook aantonen welke orde God in Zijn schepping heeft gelegd.

D. Veldhuijzen

Zuidhoek 59 A

3082 PC Rotterdam

Esthetica
In RD 17-9 stond de volgende verrassende uitspraak: „Er bestaat geen christelijke esthetica.” Dat zei prof. dr. J. F. Goud, bijzonder hoogleraar wijsgerige theologie aan de Universiteit Utrecht, in een lezing voor het CSFR-dispuut Panoplia in Leiden. Nu werd in het betreffende artikel niet vermeld waarom die christelijke esthetica volgens Goud niet bestaat, dus het heeft geen zin om op zijn argumentatie in te gaan. Wel wil ik hierbij opmerken dat er in de twintigste en de eenentwintigste eeuw tal van pogingen zijn gedaan om een christelijke esthetica te ontwerpen. Voor de duidelijkheid zal ik hier een paar publicaties noemen. Allereerst is daar de lezing ”Towards a Christian aesthetic” (gepubliceerd 1946) van de anglicaanse Dorothy Sayers. Dan is daar als volgende mijlpaal ”Art in action: Toward a Christian aesthetic” (1980), dat de uitdagingen uit dit essay oppakt, en het meer academische ”Works and worlds of art” (1980) van de gereformeerde Yaleprofessor dr. Nicholas Wolterstorff. Tezelfdertijd publiceerde de eveneens gereformeerde filosoof dr. Calvin Seerveld zijn boek ”Rainbows for a fallen World” (1980), dat laatstelijk een aanvulling kreeg in ”Bearing fresh olive leaves” (2001). Een kort overzicht van wie zich binnen gereformeerde kringen met esthetica bezighoudt vinden we in het artikel ”Filosofie van de kunst en de esthetica” (in René van Woudenbergs boek ”Kennis en werkelijkheid”) van de oud-docent kunstgeschiedenis aan de Vrije Universiteit dr. Graham Birtwistle (gepubliceerd 1996). Last but not least noem ik dan nog ”Art and Soul: signposts for Christians in the arts”, door Hilary Brand en Adrienne Chaplin, met daarin een voorwoord door dr. Calvin Seerveld (2002). Het zijn er dus nogal wat. En dat is nog niet eens alles. Te zeggen dat een christelijke esthetiek niet bestaat, lijkt mij daarom nogal voorbarig.

Drs. Joël Valk

Pollux 293

3902 TJ Veenendaal

Schonere scheepvaart
Ik heb met aandacht het artikel in RD 16-9 met het bovengenoemde opschrift gelezen. Skysails geeft echter meer problemen dan op het eerste gezicht lijkt. Skysails is alleen te gebruiken als de wind recht van achter is, anders is het onmogelijk om een schip op koers te houden. En hoe denkt men zo’n zeil te hijsen zonder mast? Dan het gewicht met die polsdikke staalkabels. Heeft men er wel aan gedacht, als de wind wegvalt en het zaakje valt in zee, hoeveel vermogen het kost om zo’n zeil binnen te halen, en waar moet men het opbergen? Dan het Air Cavity Systems. Naast de moeilijkheid in het artikel vermeld is er echter nog één. Er moet voor een zeeschip een vlakke zee zijn, anders werkt het niet. En dikwijls is dat niet het geval. De brandstofbesparing moeten we echter ergens anders zoeken. Dat is: gestroomlijnde schepen bouwen. Met verf de huid van het schip zo glad mogelijk maken om aangroei te voorkomen. Maar juist met het laatste komt men in aanvaring met de milieuorganisaties. Nog iets: bij een motor gaat ongeveer 50 procent aan warmte verloren. Nu is men bezig deze warmte te gebruiken om stoom op te wekken waar men turbines mee aandrijft. Dit is echter tot nu toe alleen lonend op grote schepen. Dan nog de brandstof. Zeeschepen boven de 2500 ton gebruiken meest zogenaamde zware olie. Deze mag maximaal 1,5 procent zwavel bevatten, maar die kost maar de helft van de prijs van dieselolie, die maximaal 0,2 procent zwavel mag bevatten. Zware olie vervuilt dus meer. Als alle schepen op dieselolie over zouden gaan, zou dat de prijs van dieselolie zeker opdrijven. Ik geloof dat daar niemand op zit te wachten.

G. Kornet

Richter 1

4251DA Werkendam