Op de jaarlijkse ontmoetingsdag van de christelijk gereformeerde stichting Bewaar het Pand spraken ds. K. Hoefnagel (Katwijk aan Zee), ds. L. W. van der Meij (Driebergen), ds. M. A. Kempeneers (Elburg) en ds. A. A. Egas (Middelharnis).Ds. Hoefnagel opende de dag met een meditatie over Zacharia 1:3. Hij schetste iets van de toenemende zorg in kerk en maatschappij: „Tevredenheid met de buitenkant is niet goed; daar komt het niet op aan. Ook preken die de indruk wekken dat God niet zou willen dat we ons bekeren zijn zorgelijk te noemen. Verder zijn er veel politieke zorgen, zoals de wereldeconomie.”

Alleen Gods Woord wijst een weg door op te roepen tot persoonlijke bekering, aldus de predikant uit Katwijk. Hij verduidelijkte de bekering aan de hand van een beeld uit Jeremia 3. „Wanneer een man zijn vrouw met een ander langs zijn huis ziet lopen rent hij niet naar buiten om haar naar binnen te sleuren. Dan is ze zo weer weg. Hij gaat in de deur staan en roept: „Keer weder.” Zo kan alleen Gods welwillende liefde ons harde hart breken.”

Ds. Van der Meij sprak naar aanleiding van de geschiedenis van de Samaritaanse vrouw uit Johannes 4 over het staan in de kerk. „De scheuring ten tijde van Jerobeam en Rehabeam had diepe sporen getrokken. De Joden en Samaritanen twistten over de plek van de ware godsdienst. Er was concurrentie tussen Jeruzalem en Gerizim. Wanneer de vrouw vraagt welke plek de juiste is, is dat volgens Calvijn geen ontsnappingspoging. Dit kerkelijk vraagstuk hield haar oprecht bezig.”

In eerste instantie hadden de Joden gelijk, aldus ds. Van der Meij. „Maar de Heere Jezus liet zien dat Gods tempel daar is, waar er twee of drie in Zijn naam vergaderd zijn. Liefde tot de kerk is goed, en daarvan zou wel meer gezien mogen worden. Maar verabsoluteer je eigen kerkverband niet.”

Na de middagpauze sprak ds. Kempeneers over Psalm 42. „De dichter leeft in Godsgemis. Hij vergelijkt zich met een hert, niet met een kameel. Die heeft altijd nog wel een voorraadje water, net zoals een schijnchristen zichzelf wel kan redden. Maar een hert niet, die heeft werkelijk dorst en wil nog maar één ding: water. Zo verlangt ook een kind van God maar naar één ding: het Levende Water van genade.”

Ds. Egas stond stil bij Openbaring 3:20. „Boven dit gedeelte staat ”Brief aan de Bewaar het Pandgemeenten”. We zeggen dat het wel goed met ons gaat, dat we nog wel behoudend zijn en dat we „geens dings gebrek” hebben. Maar de Koning van de Kerk zegt: „U bent lauw! U bent niet radicaal!”

Tegelijk is er maar Eén in waarheid bewogen met zondaren, aldus ds. Egas, en dat is Hijzelf. „Zijn eis is tegelijkertijd een belofte: „Indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen.””