Het is een komen en gaan van journalisten in de wijk Oosterwei na het bekend worden van het feit dat busmaatschappij Connexxion zich niet meer in de wijk wil laten zien. „Het is ook niet niks wat er is gebeurd. Ik heb hier 35 jaar lang gewoond en zie de wijk veranderen. Schandalig, maar het komt ook omdat ze alle allochtonen hier hebben opgepropt”, zo laakt meneer Jagoubi, een veertiger van Marokkaanse komaf, toch ook het gemeentelijk beleid. „Ik heb hier 35 jaar in vrede met iedereen gewoond, maar die jongeren verpesten het voor iedereen. Oppakken en opsluiten wie zoiets doet. Een hangverbod voor bepaalde plaatsen in de wijk en zeker ’s nachts. Ik ben bereid met een aantal ouders een ploeg samen te stellen die met de hangjongeren die er ’s nachts om twee of drie uur nog hangen aan te spreken. Het moet nu gewoon afgelopen zijn. Het is gewoon vreselijk dat vaders niet weten waar hun zonen midden in de nacht rondhangen.”Hij wordt daarin bijgevallen door drie jonge moeders die zo nodig nog wel verder willen gaan in de maatregelen. „Ik ben gesluierd, maar geëmancipeerd en mijn man is het daar helemaal mee eens”, zo doet Fatima Zeroual haar positie uit de doeken. „Ik moest vanmorgen naar het ziekenhuis met mijn zoontje en was zwaar gedupeerd, omdat de bus niet reed. Het is toch gewoon zot dat dergelijke maatregelen moeten worden genomen door een stelletje dat geen werk heeft en de hele dag met een uitkering op straat zwalkt! Wat mij betreft houden ze kinderbijslag in van de jongsten en moeten uitkeringstrekkers zich elke dag melden voor vrijwilligerswerk. Zeker als ze overlast geven.”

Op het moment dat ze de ferme uitspraken doet, steken twee langskomende allochtone jongeren hun middelvinger naar haar uit en verwensen haar met een ziekte. Even later rijdt een Golfje voorbij. „Wij waren het niet, hoor!” zo wordt er met een scheldwoord uit het raampje geschreeuwd. „Dat bedoel ik nu”, regeert ze geërgerd. „Dat gedrag wordt in Marokko direct afgestraft. In Nederland is alles veel te soft. Wat mij betreft mag de Marokkaanse strafmaat voor Marokkaanse jongeren gelden. Bovendien moeten hun ouders het gaan voelen in de portemonnee. Dan moet je eens opletten.”

Ze ontvangt steunbetuigingen van Hafida Wielinga en Hakima El Majdoul, twee andere moslimmoeders. „Die jongens weten precies tot hoe ver ze kunnen gaan in de Nederlandse wetgeving en hun ouders hebben geen vat meer op hen. Ze zijn vanwege taalproblemen en lagere sociale klasse en opleiding zelf nauwelijks in staat alles te volgen wat er gebeurt. Ik heb mijn broer daarom in huis genomen en controleer alles wat er gebeurt. Komt hij met een jas van 400 euro aan, wil ik weten hoe hij eraan komt. Bonnetjes zien! Veel Marokkaanse ouders zijn veel te slap omdat ze geen vat meer hebben op hun kinderen”, aldus Wielinga.

„Alle ouders van uitkeringstrekkende hangjongeren uitnodigen en met hen in gesprek over hoe nu verder”, doet Hakima als idee aan de hand. „Niet komen? Dan uitkering of kinderbijslag korten. Ik walg van die mensen hier die maar pappen en nathouden en verder geen maatregelen nemen. Ik voel me soms een allochtoon tussen mijn eigen bevolkingsgroep”, aldus Hakima El Majdoul.

Een aantal jongeren, net uit school, bekijkt de zaak wat genuanceerder. „Een media hype. Het wordt enorm opgeblazen allemaal. De hele dag worden er mensen bedreigd en nu het in Oosterwei is, komen alle media erop af”, meent Mohammed Berkali. „Het feit dat de bedreiging in de buurwijk Goverwelle is gebeurd en iedereen naar Oosterwei komt, toont dat wel aan. Alleen wonen daar wat minder Marokkanen. Dat er nu bushokjes worden vernield is een reactie op alle media-aandacht”, zo houdt hij het erop. Twee jongere vrienden kunnen wel begrijpen dat als je geen geld hebt, je op een minder fraaie manier daar toch aan wilt komen. „Het gebeurt, hè?”, zo houden ze zich op de vlakte.