Is het ook dat…? Ouders mee zouden moeten kunnen beslissen over het te voeren schoolbeleid in een medezeggenschapsraad? Zijn zij niet direct betrokken bij het schoolgebeuren en zullen zij niet heel gericht het belang van school en kind dienen?Natuurlijk, daar is niets mis mee. Zeker niet met een instemmingsrecht in plaats van een adviesrecht. Dat moet kunnen in 2008. Met als bijkomend voordeel dat de medezeggenschapsraad ouders wapens in handen geeft waarmee ze de schoolbesturen die slecht functioneren aan kunnen pakken.

Is het ook dat…? Schoolbesturen zich moeten bezinnen op hun standpunten betreffende homofilie? Want het is een maatschappelijk verschijnsel waar niemand om heen kan en mág gaan! En wat te denken van het leed dat er achter schuilgaat! Beseffen wij dat wel?

Deze bezinning is hard nodig in 2008. Met als bijkomend voordeel dat we dan ook aan Minister Plasterk laten zien dat wij volop meedoen in deze maatschappij en dat er voor hem geen reden kan zijn om reformatorische scholen niet langer te bekostigen, in een uiterst geval.

Verstand, inzicht en gevoel kunnen we niet uitschakelen en bovenstaande argumenten vóór een medezeggenschapsraad en vóór bezinning op homofilie zijn inderdaad heel redelijk en geven een goed gevoel. Maar toch gaan we dan de verkeerde kant op! We overschrijden de grens die Gods heilzaam Woord trekt.

Kort gezegd: Het gezag van overheid, ouders, rechters, leraren, kerkenraden, directeuren en chefs is gegeven volgens goddelijke ordening. En als wij dat gezag willen delen door er democratische geledingen tussen te schuiven, dan worden wij daartoe verleid door de tijdgeest, die uiteindelijk alle mooie ordeningen van God stuk zal willen maken.

Hetzelfde geldt voor Bijbelse standpunten ten aanzien van homofilie. Ze zijn duidelijk. Laat ze -in alle liefde en met alle mededogen voor onze naaste- duidelijk blijven. Dat is en blijft heilzaam.

Ommezwaai
Waar ”nuance” en een ”bredere kijk op de zaak” het gezag van het Woord van God aan de kant schuiven, zal de tijdgeest onder het mom van voortschrijdend inzicht de reformatorische zuil vermolmen en een lichte tegenwind van de heersende machten is genoeg om het overblijfsel in slechts enkele decennia onvindbaar te maken.

Deze groepering gaat dan de weg die andere, die eveneens als Bijbelgetrouw bekend stonden, ook gegaan zijn. En het begin van het einde vangt telkens aan met een beroep op verstand, inzicht en gevoel: „Is het ook dat…?”

Het is opmerkelijk en spijtig tegelijk om te moeten ervaren dat ’eigen’ onderwijsorganisaties zo’n eind meegaan met de tijd(geest) en een ommezwaai hebben gemaakt op deze beide punten. Wat echt niet kon is nu mogelijk, of is op z’n minst bespreekbaar. Wat zal het volgende onderwerp zijn waarvan men zeggen zal: „Is het ook dat…?”

Laten schoolbesturen, schoolleiders, leerkrachten en ouders daarom in weerwil van alle heersende krachten in en buiten ons, kiezen voor de duidelijkheid en heilzaamheid van Gods Woord. Dan zullen we botsen met de heersende opvattingen en machten. Maar daar kijken Bijbelgetrouwe christenen toch niet echt vreemd van op?

De auteur is directeur van de Eben-Haëzerschool in Oldebroek.