Een nationale synode van alle protestantse kerken in Nederland - daarvoor pleitte ds. De Fijter begin vorige maand in een column in Centraal Weekblad, blad voor mens, kerk en samenleving. De Kamper predikant is al lange tijd met de gedachte bezig. „Op vakantie in het buitenland zie ik kerkleden uit heel verschillende kerken broederlijk en zusterlijk bij elkaar kruipen”, schreef hij in zijn column. „Alsof het zo hoort. En het hoort ook zo. Het moet om de kerk des Heren gaan, niet om ons eigen instituut. Ten behoeve van de samenleving, die van het christelijke toeten noch blazen weet.”Op zo’n nationale -„het liefst zelfs internationale”- synode zouden alle kerken vertegenwoordigd moeten zijn die in de traditie van Luther en Calvijn staan, suggereerde ds. De Fijter, „samen met hen die uit evangelicale en pinksterhoeken komen, en de migrantenkerken, met inmiddels bijna een miljoen leden. Zij accentueren vandaag het internationale wat ook Dordt, 1618-1619, kende.” De synode zou moeten aangeven „hoe we samen kunnen luisteren, dienen en getuigen van Jezus Christus.”

Hoe zijn de reacties tot dusver?
„Ik heb een heleboel positieve reacties gehad. Iemand vertelde me laatst dat als je op Google ”nationale synode protestantse kerken” intikt, je meer dan 4000 hits krijgt. Er is heel veel belangstelling voor. Ik krijg nog dagelijks berichten van mensen die het een mooie gedachte vinden om de christenheid in Nederland op deze manier bijeen te brengen. Al zijn er uiteraard ook tegenstanders.”

En, komt de synode er?
„Als het aan mij ligt komt die er, ja. Maar over hoe en wanneer kan ik nu nog geen mededelingen doen.”

Dat maakt toch nieuwsgierig. Wordt het een synode achter gesloten deuren, waartoe L. M. P. Scholten in een eerste reactie op uw pleidooi adviseerde?
„Dat is nu juist níét de bedoeling. Wat mij voor ogen staat, heb ik in een interview op de website van de Raad van Kerken ”out of the box-denken” genoemd. Ik wil de bestaande organisatievormen overstijgen. Wat hebben we er als kerken sinds de Tweede Wereldoorlog nu van terechtgebracht? We hebben van alles en nog wat gedaan, eindeloos gediscussieerd over dan dit, dan dat -en ik zeg niet dat het je bezighouden met minder belangrijke dingen niet goed is- maar tijdens ons gediscussieer is dit land voor 70 procent geseculariseerd! Daar ligt mijn zorg. Het gaat me om het getuigenis van Jezus Christus in deze samenleving.

En als u me nu zou vragen of dit een propagandastunt van onze kerk is geweest, zoals me door Scholten en ook prof. dr. W. van ’t Spijker is verweten, dan zeg ik: daar is ab-so-luut géén sprake van. Het gaat me om de eenheid van de kerk, en om het christelijk getuigenis. Nogmaals: Nederland is voor 70 procent geseculariseerd, of mensen worden ingewonnen voor andere religies en vormen van ietsisme.”

Uw woorden doen denken aan het pamflet dat dr. E. P. Meijering vorige week publiceerde en waarin hij uitspreekt dat zijn generatie de „schrikbarende achteruitgang” van de kerken waarschijnlijk zelfs heeft verhaast.
„Ik moet zeggen dat ik zaterdagavond af en toe met ontroering heb zitten luisteren naar het interview met hem op Radio 5. Waar Meijering, als remonstrant, zegt: We hebben het verkeerd gedaan, we hebben tientallen jaren lang verzuimd de genade Gods in Christus te proclameren - het roer moet om! En als het roer dan om moet, wat ik ook vind, betekent dit dat we hier als gezamenlijke kerken met elkaar de verantwoordelijkheid voor moeten nemen. De zaak is het meer dan waard.”