”Religie in Amsterdam”
Auteur: Gérard van Tillo en Richard Lotte
Uitgeverij: Ten Have, Baarn, 2002
ISBN 90 259 5208 9
Pagina’s: 154
Prijs: € 16,90. Hoewel veel stadsbewoners onkerkelijk zijn of in ieder geval niet kerkelijk meelevend, herbergen juist onze grote steden een grote verscheidenheid aan godsdienstige stromingen. In het boekje ”Religie in Amsterdam” maken schrijver Gérard van Tillo en fotograaf Richard Lotte dat wel duidelijk.

Van alles komt daarin aan de orde. Van het Apostolisch Genootschap tot de Zevendedags-Baptiste Gemeente en wat daar aan christelijke en niet-christelijke geloofsgemeenschappen tussen ligt. Uiteraard zijn dat ook de Amsterdamse wijkgemeenten van de grote kerkgenootschappen. Daarnaast allerlei kleinere verbanden, voor een belangrijk deel met een allochtone achtergrond.

Soms zijn het heel oude groeperingen, zoals de Armeens Apostolische Kerk, die al sinds de 17e eeuw in Amsterdam is vertegenwoordigd en in 1997 haar oude kerk aan de Kromboomsloot weer in gebruik nam. Vaker zijn het echter nieuwkomers die hun aanhang vinden onder allochtonen, vooral in de Bijlmer.

In zijn inleidend woord merkt de auteur op dat hij niet naar volledigheid heeft gestreefd. Dat was ook niet te doen. Zo ontbreken bijvoorbeeld de vrijgemaakten.

Erger is dat het boekje vol zit met de meest absurde taalfouten. Niet alleen mankeert bij de Zevendedags-Baptiste Gemeente de n, maar in veel gevallen wordt het woord baptist geschreven met een b in het midden. Christian Babtist Church bijvoorbeeld.

Wie het boekje doorleest, kan concluderen dat er ook in de hoofdstad wel veel godsdienst is, maar weinig godsvreze. Calvijn zegt in zijn Institutie dat allen God wel eren, maar zeer weinigen Hem vrezen.

Zo komt Huub Oosterhuis, de man die de preek hield bij de begrafenis van prins Claus, in beeld bij de Amsterdamse Studentenekklesia. De profielschets van deze gemeente vermeldt dat Jezus van Nazareth niet in eerste instantie wordt gezien „in het perspectief van de kerkelijke leer als de Zoon van God, maar als de vertaler van zijn eigen joodse erfgoed.”

Van alle religieuze gemeenschappen die aan de orde komen, is een foto afgedrukt van het gebouw waar men samenkomt en van de voorganger. Daarnaast worden de tijden van de wekelijkse samenkomsten vermeld en of iedereen daarbij welkom is.

Dat laatste is vrijwel altijd het geval, zij het dat de Volle Evangelie Gemeente Mosterdzaad Internationaal als voorwaarde voor dit welkom vermeldt dat „het niet alleen gaat om verwonderen, maar ook om Jezus te ontmoeten.” Maar of men daarvoor bij de dansende pastor Bakaman moet zijn? Dat denk ik niet.