Zondaars hebben oorzaak om te vrezen voor de vreselijke toorn van God over de zonde, wanneer zij slechts aan Hem denken om zich, indien het mogelijk ware, te verbergen. Nochtans is de Heere zo barmhartig en genadig en zijn de verdiensten van Christus zo groot en veel, dat de boetvaardige mens, hoe groot zijn zonden ook mogen zijn, vrijmoedig zijn gebeden voor Hem mag uitstorten. Het zijn juist de zondaars die de Heere tot zich roept en nodigt en zegt: „Kom, laat ons te samen rechten….”Ja, ziet, de Heere komt als van Zijn troon af de zondaar tegemoet om hem vriendelijk te ontvangen, gelijk als bij de verloren zoon. O, hoe groot is de barmhartigheid van zo’n grote Vader, o, hoe oneindig is Zijn vaderlijke zucht. O, hoe zoet, hoe vriendelijk is Zijn ontferming! Er is nog hoop van genade, ook wanneer men zwaar heeft gezondigd. Ja, er is nog genezing, ook na een grote etterbuil. Dit zien we in David en Petrus en anderen.

Zie David, wanneer hij zich zo schandelijk heeft gedragen. Hij laat niet na Hem te bidden om vergeving van zijn zonden. Het bidden is tevens een bekwaam middel om de geest van een mens op te wekken en wakker te maken.

Franciscus de Wael, predikant te ’s-Hertogenbosch (Practijcke des Ghebedts, 1662)