Het AVRO-programma bestaat op 15 november twintig jaar. Sylvia Harten, de producer van de politie, is er duidelijk over. Voor politie en justitie is het programma onmisbaar geworden. „De kracht van het programma is dat de recherche met onze hulp boven de eigen regio kan uitstijgen. Daardoor kun je veel meer mensen bereiken. In een van de eerste uitzendingen leidde dit bijvoorbeeld tot een gouden tip in de toenmalige moordzaak-Trees Kriesel.”

Op dit moment is de politie en dus ook de recherche hoofdzakelijk regionaal georganiseerd. Uitwisseling van informatie is er wel, maar die is lang niet optimaal, zo blijkt uit verschillende onderzoeken. Het kabinet wil dan ook een landelijke recherche in het leven roepen. Opsporing Verzocht is nu dus een ideaal middel om toch informatie buiten de eigen regio boven water te krijgen.

Politie en justitie bepalen de inhoud van het programma van begin tot eind. Alle teksten worden vooraf samengesteld, zodat er geen ongewenste informatie per ongeluk op de buis komt. „We moeten van tevoren heel zorgvuldig afwegen hoe we iets brengen. Er mag niet iets naar buiten worden gebracht wat een uiteindelijke strafzaak bij de rechtbank schaadt”, verduidelijkt Harten.

Zover ze weet is Opsporing Verzocht het enige programma waar politie en justitie de volledige zeggenschap hebben over de totale inhoud van het programma. De AVRO zorgt in overleg voor de vormgeving van de uitzendingen. In landen als Groot-Brittannië, België en een aantal Scandinavische landen werken opsporingsdiensten ook samen met televisiemakers. In die landen hebben de zenders echter wel invloed op de inhoud van het programma.

Volgens presentator Frits Sissing is in de afgelopen tijd nauwelijks iets veranderd aan de formule van het programma. Wel waren er stilistische aanpassingen. Zo besteden de makers meer aandacht aan reconstructies. „Dat heeft als doel om de herinnering van kijkers te activeren en het programma meer in deze tijd te plaatsen.” Echt spectaculair zijn de filmpjes niet, al werd laatst voor het eerst ketchup gebruikt om bloed te suggereren. „In die reconstructie was dat echt van belang, maar normaal gesproken dient het tonen van bloed geen opsporingsbelang.”

De makers blijven nadenken over mogelijkheden om het programma interessant te laten blijven. Per uitzendavond worden gemiddeld een kleine 2 miljoen kijkers bereikt. Om dat zo te houden, wil Sissing de dynamiek in de studio vergroten en zijn politie en justitie nu ook in de weer om een nauwer contact met de geschreven pers te krijgen. Want relatief kijken er minder jongeren en allochtonen naar Opsporing Verzocht. Dat moet beter, vinden de makers.

Opsporing Verzocht is een zwaar opsporingsmiddel, dat snel is in te zetten, meent Harten. „Het is inmiddels een noodzakelijk middel geworden. Een deel van de behandelde zaken hadden we mogelijk zonder Opsporing Verzocht nooit kunnen oplossen. Andere zaken hadden veel meer tijd gekost als de zaak niet in de uitzending was gekomen.”

Doordat de opsporingsdiensten de regie over het programma hebben, is er voorzover Sylvia Harten weet nog nooit een zaak echt gefrustreerd door een van de uitzendingen. „Het is wel een paar keer gebeurd dat er verkeerde mensen in beeld zijn gebracht van banden van beveiligingscamera’s die werden aangemerkt als verdachten”, erkent ze. „Dat was heel kwalijk. Dat mag absoluut nooit meer gebeuren.”

Opsporing Verzocht kan zich de afgelopen twintig jaar vooral beroepen op diverse aansprekende resultaten. Zo werden dankzij tips van de kijkers geruchtmakende zaken opgelost. Recente voorbeelden daarvan zijn de moord op Rowena Rikkers, het Meisje van Nulde. Bij de moord op Maartje Pieck kon de recherche door informatie verkregen via Opsporing Verzocht, mogelijkheden uitsluiten. In sommige gevallen was zelfs de dreiging van een uitzending voldoende voor daders om zich nog vóór de uitzending aan te geven.