Volgens archeoloog Michael Cohen heeft zich in de zevende eeuw een brand voorgedaan in het complex, waarvan de sporen nog duidelijk te zien zijn op de muren. Hoewel de vuurzee het gebouw verwoestte en een einde maakte aan het gebruik van de persinstallatie, bleven onderdelen ervan bewaard.In het midden van het gebouw bevond zich een grote ronde steen. Bewoners plaatsten daarop een molensteen die ze door een dier lieten ronddraaien. Op deze wijze werden de olijven gekraakt. Vervolgens deden zij de pulp in manden, die waren gemaakt van ruw materiaal of touwen. Ze legden de manden onder een zware balk, die naar beneden werd gedrukt door een steen. De olijfolie die naar buiten werd geperst, vingen ze op.

De onderzoekers troffen ook twee bassins aan met een gezamenlijke capaciteit van 20.000 liter, die dienden als opslagplaats voor olijfolie. De opslagruimten hebben een mozaïeken vloer. Boven op de muur die de ruimten van elkaar scheidde, bevindt zich een mozaïek met een geometrische decoratie en een nog niet ontcijferde inscriptie.

Bij de opgravingen vonden de archeologen verder daktegels, een marmeren poot van een altaar of tafel, twee fragmenten van een marmeren koorafscheiding, lampen, een ketting waaraan een lamp werd opgehangen en een bord met een figuur.

„Het kan zijn dat het complex tot een klooster behoorde, omdat er sporen van een kerk zijn gevonden”, zegt Cohen. „Maar het kan ook een boerderij of zoiets zijn geweest. Het was in ieder geval geen privéonderneming.”

De Israëlische Oudheidkundige Dienst liet de opgraving uitvoeren in verband met de uitbreiding van het dorp. De opgraving bevindt zich 9 kilometer ten oosten van de stad Akko. Het gebied vormde een landbouwcentrum voor de bewoners van de stad.

In overleg met de bewoners van Mosjav Ahihud, een coöperatieve landbouwnederzetting, wordt bekeken hoe de opgraving kan worden bewaard.