We sommen wat zaken op. Om te beginnen de olieprijzen. Die hebben een enorme stijging achter de rug. De automobilist merkt het bij een bezoek aan de benzinepomp maar al te goed in de portemonnee. Het instituut voor internationale betrekkingen Clingendael waarschuwt in een pas verschenen analyse dat er rond 2010 mogelijk wereldwijd een nijpend tekort aan olie ontstaat, met alle gevolgen van dien.Deze maand onderstreepten de kritieke omstandigheden bij twee toonaangevende hypotheekbanken in de Verenigde Staten dat de kredietcrisis nog lang niet is uitgewoed. In eigen land trok binnen de bankensector de kwetsbaarheid van Fortis de aandacht. Dan komen de problemen opeens dichtbij. Dan duikt bij menigeen de vraag op: Zijn mijn spaarcenten eigenlijk wel veilig?

Ondertussen neemt de inflatie stevig toe. In de eurozone heeft het tempo het hoogste niveau bereikt sinds de invoering van het gemeenschappelijke Europese betaalmiddel. De boodschappen worden duurder en dat betekent uiteraard een aantasting van de koopkracht. Verder loopt onder invloed van de geldontwaarding de rente op.

Op de aandelenmarkten is het kommer en kwel. Er lijkt zich een sluipende krach te voltrekken. Pensioenfondsen zien door de dalende koersen hun buffers, bestemd voor de uitkeringen op onze oude dag, slinken.

De huizenmarkten verkeren al evenmin in goeden doen. Bij ons zou je het tot dusver mogen aanduiden als slechts een lichte hapering, in de VS zijn er in dit verband echter grote problemen aan de orde. Om bij dat land te blijven: het kampt met het omvangrijkste begrotingstekort uit de geschiedenis. En de reële economie balanceert er op de rand van een recessie of is er al overheen gevallen, als we dat beladen begrip even definiëren als een situatie van negatieve groei ofwel krimp.

Gisteren aan het eind van de middag strandde in Genève het WTO-beraad over een vrijere wereldhandel. Ook dat nog, ben je geneigd te denken. Al jarenlang vindt er overleg plaats over het weghalen van barrières die het grensoverschrijdende goederen- en dienstenverkeer belemmeren. Sinds vorige week maandag is geprobeerd een doorbraak te forceren. Helaas, het lukte niet om op mondiaal niveau, met 153 landen aan tafel, collectief leiderschap te tonen.

De stortvloed van ongunstige en onheilspellende signalen doet iets met mensen. Het stemt somber, het schept onzekerheid. Het wekt dan ook geen verbazing dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) gisteren een sterke terugval meldde van het consumentenvertrouwen. Genoemde instantie duidt het zelfs aan als een ineenstorting. Vooral deze maand ging het snel.

Dat voorspelt weinig goeds. Economie is psychologie. Als de burger het gevoel krijgt dat het tegenzit, wordt hij voorzichtig met zijn uitgaven en vermindert zijn koopbereidheid. Het slechte cijfer over het vertrouwen zal zich op enig moment vertalen in lagere bestedingen. Wat niemand wil, daaraan dragen we allemaal bij: door de hand op de knip te houden, zakt de groei in. We roepen als het ware zelf die niet gewenste ontwikkeling over ons af.

Rond de eeuwwisseling hoorden we soms praten, in toen de euforie van de ict-hausse, over de nieuwe economie, waarmee een conjunctuur zonder inzinkingen werd bedoeld. Inmiddels zijn we er wel achter dat het traditionele patroon van perioden van bloei en neergang die elkaar afwisselen, niets van zijn actualiteitswaarde heeft verloren.