Dat meldde de Stichting Waarborgfonds Eigen Woningen, die de garanties verstrekt, vrijdag. Het aantal NHG-hypotheken kwam uit op 27.000, tegen 23.000 vorig jaar. De stijging is opvallend, omdat er in de eerste jaarhelft 10 procent minder huizen van maximaal 265.000 euro zijn verkocht. Dat bedrag is de bovengrens om in aanmerking te komen voor een garantie.„Door de kredietcrisis kijken banken beter uit bij het verstrekken van krediet. De drang om op zeker te spelen is voor hen groter geworden”, aldus directeur Karel Schiffer van de stichting.

Mensen die NHG hebben, zijn gedekt als ze hun huis onverhoopt met verlies moeten doorverkopen. Als er een restschuld is, wordt deze door het Waarborgfonds Eigen Woning betaald aan de hypotheekverstrekker. Mensen die een NHG-hypotheek aangaan, betalen eenmalig 0,45 procent premie.

NHG-hypotheken winnen bij banken volgens Schiffer ook aan populariteit omdat ze goed verhandelbaar zijn. „De afgelopen tijd zijn vaak hypotheken in pakketten doorverkocht. Veel van die portfolio’s zijn minder waard geworden, als gevolg van de onzekerheden rond de kredietcrisis. Maar hypotheekleningen met NHG-garantie zijn goudgerand. Daar krijgen ze een topprijs voor”, aldus de directeur.

De stichting is al sinds 1995 bezig buffers op te bouwen om mensen te behoeden voor grote verliezen als ze noodgedwongen hun huis uit moeten. Op dit moment is er sprake van een saldo van zo’n 450 miljoen euro. Jaarlijks komt daar uit premieafdracht en opbrengsten uit beleggingen nog eens 70 miljoen euro bij. Een flinke pot, zeker gezien het gemiddelde bedrag van 25 miljoen euro dat de stichting jaarlijks kwijt is aan betalingen voor huizen die met verlies moesten worden verkocht.

Schiffer: „Het is nu een flinke pot, maar het is bedoeld als een vangnet. Nu worden jaarlijks ongeveer duizend huizen verkocht, met een verlies van 25.000 euro elk. Maar als de huizenmarkt plotseling draait, dan is het opletten geblazen. Als het aantal gedwongen verkopen stijgt naar 5000 en de schade per huis naar 50.000 euro, praat je opeens over een compensatiebedrag van 250 miljoen euro.”

Schiffer schetst in dat verband de situatie in Nederland eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. „De rente liep toen op naar 13 procent. Op de top waren er jaarlijks 2500 gedwongen verkopen. Tussen 1979 en 1984 moest de rijksoverheid, die toen nog garant stond, 450 miljoen gulden uitkeren. En daarbij moet je bedenken dat veel minder mensen toen een eigen huis hadden.”