Er wordt gesproken van vijf à tien jaar; maar niets over de wettelijke verjaringstermijn van dertig jaar; en hiermee wordt toch echt de hand niet gelicht. Zogenaamde slapende rekeningen mogen zich in de speciale belangstelling van de accountantsdienst verheugen. Aan de hand van lijsten worden saldo-opgaves verstuurd. Bij degenen van wie deze brief onbestelbaar retour komt, worden onderzoeken naar de verblijfplaats van de gerechtigden ingesteld. Kees komt dus wel langs om het vergeten saldo terug te brengen. Zuinige ouders letten echt wel op hun spaarcentjes; anders zijn ze niet zuinig. Kas- en andere administratieve overschotten (ook dat komt voor; het blijft mensenwerk) blijven dertig jaar staan op een rekening ”onverklaarbare gelden”; tekorten worden binnen een jaar afgeboekt. Gezien het bovenstaande vraag ik me af waarom het de schrijfster verontrust als een notaris wordt ingeschakeld om de identiteit van een gerechtigde die na vele jaren opduikt, deugdelijk vast te stellen. De tegoeden van chipknips worden bij omruiling van de betaalpas standaard teruggeboekt naar de rekening. De adviezen in de laatste alinea van het artikel mogen wel onderstreept worden. Je kunt van een bank niet alles verwachten; het moet een samenspel blijven. Zie Matth. 25:27 voor een aanbeveling om bij langdurige afwezigheid je geld naar de bank te brengen.J. A. Eertink

Dellestraat 8

7461 ES Rijssen

Duiventilserie
Natuurlijk is het waar dat de boeken uit de Duiventilserie (RD 14-7, De Achterkrant) in een bepaald opzicht voorspelbaar zijn: alle kinderen worden groot, krijgen verkering en trouwen. Maar de manier waarop is mooi. Het zijn leuke boeken om te lezen, erg grappig soms. Ook zijn de boeken een beetje idealistisch. Dat de gezinsleden van de familie Van Til zo goed met elkaar op kunnen schieten, komt nu weinig voor (maar daarom is het een boek). Je kunt daar juist ook wat van leren (bij mij thuis gaat het lang niet altijd zo goed hoor). En hoe de kinderen groot worden. Ieder op zijn eigen manier. Als een broer of zus het doorheeft dat iemand aan het scharrelen is, plagen ze elkaar daar vaak mee. Maar vaak gaat het niet goed met de liefdes. Dan blijkt weer dat ze elkaar toch nodig hebben en praten ze er vaak over. En niet te vergeten de godvrezende moeder die de kinderen hebben. De kinderen weten niet van tevoren welke jongen/welk meisje het best bij hen past. As iemand uit het gezin een partner heeft gevonden, blijkt het soms niet de juiste persoon te zijn. Hoe zij daarmee omgaan, ook doordat de Heere hen daarin de weg wijst, is erg mooi. Je kunt daarvan leren: je denkt dat je een goede jongen of een goed meisje hebt gevonden, maar achteraf blijkt dat toch niet zo. Ik vind de boeken absoluut niet voorspelbaar. Dat Jojanneke zo ziek wordt en een miskraam krijgt; en dat de moeder van het grote gezin komt te overlijden, had ik absoluut niet gedacht. Vooral de manier waarop ze is overleden. Een ernstig auto-ongeluk, erg ingrijpend! Dat gebeurt in het vijfde deel. Het zesde maakt het daarom ook weer goed. Jammer dat dit het laatste deel is. Van mij mag Gerda Ronhaar nóg wel zes delen schrijven!

Arda Kok

Ondersim 123

3192 GH Hoogvliet

Weerstaan
Volgens RD 21-7 sprak dr. S. D. Post zaterdagavond in Hoevelaken over de realiteit en het werk van de duivel. Hij is uit op je dood, zei hij, en noemde in één adem anorexia, comazuipen en paddo’s eten.

Eerst was ik verbaasd. Toen voelde ik me gekwetst en ook boos. Anorexia is een ziekte. Een lijdensweg, waar je nooit zelf voor kiest. Hier is geen sprake van „de boze weerstaan”, zoals dat misschien in het geval van comazuipen of paddo’s eten voorkomt. Anorexia nervosa ’doe’ je niet omdat je je daar prettig bij denkt te voelen of in een roes denkt te geraken. Weliswaar heeft ziekte ook alles te maken met het kwaad, maar op een heel andere manier.

Voor de zoveelste keer voel ik me onbegrepen en veroordeeld: „Stop met de zónde!” Alsof het mijn eigen schuld is.

Connie Sprangers

Galjoen 13

3863 EM Nijkerk

Vlaardingen
Met plezier las ik in RD 16-7 het artikel over Vlaardingen. Niet alleen met het verhaal was ik blij, maar ook met de eenvoud waarmee het geschreven was: gemakkelijk opneembare informatie.

M. P. E. Wilberts

Vinkenstraat 46

5961 XD Horst