President Bush wil de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Irak voor langere tijd vastleggen. Aan het eind van het jaar loopt het VN-mandaat voor de buitenlandse troepen in Irak af. Bush wil dat mandaat opgevolgd zien door een verdrag tussen Washington en Bagdad over de permanente aanwezigheid van Amerikaanse troepen. Zo’n verdrag zou de politieke speelruimte voor zijn opvolger overigens beduidend kunnen beperken.Tot enige irritatie van Washington dringen de Irakezen bij de onderhandelingen over dit verdrag sinds enige tijd aan op een vertrekscenario voor de Amerikaanse troepen. Voor de gevechtstroepen welteverstaan. Amerikaanse instructeurs zouden nog wel Iraakse eenheden opleiden en gespecialiseerde eenheden zouden blijven om eventuele antiterreuracties te ondernemen. Om de onderhandelingen te kunnen afronden is Bush na lang aarzelen akkoord gegaan met wat Washington noemt een „algemeen tijdsperspectief” over een troepenvertrek.

Een vage maar opmerkelijke formulering. Want president Bush heeft nooit willen praten over een vertrekscenario voor de troepen. Democratische pogingen om zulke scenario’s aan wetgeving te koppelen heeft hij scherp gekritiseerd of met z’n veto getorpedeerd. Bush is weliswaar uit politieke overwegingen om, maar dit kan toch consequenties hebben. Republikeins presidentskandidaat John McCain is namelijk fervent tegen een vertrekscenario, zoals dat door zijn Democratische rivaal Barack Obama wordt gepropageerd.

Tegenover het Duitse weekblad Der Spiegel was de Iraakse premier Nuri al-Maliki echter positief over Obama’s plan. Zijn woordvoerder zei later echter dat deze uitspraak niet uitgelegd mocht worden als electorale steun voor Obama. Niettemin zei een woordvoerder van de Obamacampagne „dat McCain wel erg alleen komt te staan in de kwestie van het troepenvertrek als Bagdad en zelfs president Bush het plan van Obama steunen.”

Admiraal Mullen werd zondag naar de media gestuurd om wat tegengas te geven. Hij verklaarde tegenover Fox News dat vertrekscenario’s „niet dwingend” mogen zijn en dat men beslissingen over deze kwestie moet laten afhangen van de situatie ter plaatse. „Mullen probeert de politieke schade van Bush’ concessie aan Al-Maliki enigszins te beperken, maar de Irakezen zullen Bush aan z’n woord houden. En dat heeft consequenties; praktische en politieke”, meent Democratisch afgevaardigde William Delahunt die de verdragsonderhandelingen met Bagdad voor zijn fractie volgt.