Gore stelde daar voor dat Amerika over tien jaar alle benodigde energie haalt uit „alternatieve of milieuvriendelijke energiebronnen.” De voormalige vicepresident (onder Bill Clinton) vindt dat Amerika zo snel mogelijk af moet van de afhankelijkheid van geïmporteerde olie en (aard)gas. „Uit milieuoverwegingen, maar vooral uit veiligheidsoverwegingen, omdat wij ons veel te afhankelijk maken van buitenlandse leveranciers die ons politiek bepaald niet altijd even goed gezind zijn”, aldus Gore. Hij stelt verder voor om van energiebesparing een centraal punt van toekomstig Amerikaans milieu- en energiebeleid te maken.Gores oproep was duidelijk gericht op de toekomst, want er zijn weinig politici of milieuactivisten die nog iets van de regering-Bush verwachten. Geen wonder. Nadat Bush uit Japan terugkeerde, liet Stephen Johnson, hoofd van Bush’ EPA-milieuministerie (Environmental Protection Agency) weten dat zijn dienst dit jaar (het laatste jaar van Bush’ tweede en laatste ambtstermijn) niet meer met CO2-doelstellingen komt. Daarmee negeert de dienst een uitspraak van het hooggerechtshof, dat vorig jaar besliste dat het EPA de „verantwoordelijkheid heeft om op te treden of om duidelijk te maken waarom men dat niet doet.”

De regelmatige milieubeloften van president Bush’ hebben niets om het lijf, volgens zijn Republikeinse partijgenoot Arnold Schwarzenegger, gouverneur van Californië. Zijn staat dringt er met een aantal andere staten bij de regering op aan dat het EPA met concrete doelstellingen komt, maar Washington blijft doof. „Deze regering is niet werkelijk geïnteresseerd in een zinvol milieubeleid. Door zich te verschuilen achter de beschuldiging dat China en India niet voldoende doen om de uitstoot van broeikasgassen tegen te gaan, verwaarloost de regering haar eigen verantwoordelijkheid”, meent Schwarzenegger.

Dr. Michael Schlesinger is het met Al Gore eens dat de belofte van de G-8-top een „lege belofte” was. Milieuactivist Schlesinger werkt als klimatoloog aan de universiteit van Illinois in Urbana-Champaign (Illinois). Hij noemt het voorstel van Al Gore overigens „wel bijzonder ambitieus.” Gore is zich daarvan bewust: „Maar ik besef ook dat wij weinig tijd meer hebben, als wij willen voorkomen dat onze aarde onherstelbare schade lijdt als gevolg van de grove plundering van energie- en grondstoffenbronnen waarbij men zich weinig gelegen laat liggen aan de factor duurzaamheid.”

Gore vergelijkt zijn voorstel met het besluit van wijlen president John F. Kennedy „om binnen een bepaald aantal jaren iemand naar de maan te sturen. Als zoiets volgens plan lukt, dan kan dit ook lukken, temeer omdat de urgentie om iets te ondernemen met de dag groter wordt”, aldus Gore. Goedkoop wordt het niet om de Amerikaanse afhankelijkheid van geïmporteerde energie op te heffen. De Alliance for Climate Protection (Alliantie voor klimaatbescherming) die Gore heeft opgericht, heeft becijferd dat de kosten van de operatie die hij voorstelt uitkomen op 1,5 tot 3 biljoen (miljoen maal miljoen) dollar.

„Dat is veel geld, maar als wij niets ondernemen, wordt de milieuschade die wij gezamenlijk veroorzaken veel en veel kostbaarder”, aldus Gore. Hij kritiseerde het recente voorstel van president Bush om in Amerika zelf en langs de kust meer gebieden open te stellen voor olie-exploitatie. „Dat leidt alleen maar tot meer van hetzelfde en dat heeft ons in de huidige impasse gebracht. Wij moeten nieuwe wegen inslaan, willen wij economisch en politiek kunnen overleven”, meent Al Gore.

Zijn Democratische partijgenoten zijn hebben Bush’ laatste voorstel al onder vuur genomen. „Het is merkwaardig dat president Bush meer kustgebieden wil openstellen voor oliemaatschappijen, terwijl die de gebieden die hen tot nu toe zijn toegewezen nog bij lange na niet hebben benut. Oud-olieman Bush denkt alleen maar aan en in olie en dat levert een uitgesproken eenzijdig en armoedig energie- annex milieubeleid op”, meent Nancy Pelosi, de Democratische voorzitster van het Huis van Afgevaardigden. Zij noemt het voorstel van Al Gore „interessant, maar niet eenvoudig om in praktische politieke doelstellingen om te zetten.”