Dat meldde het kantoor van zijn advocaat Wim Anker donderdag. Inmiddels zit H. ruim 48 jaar vast en is daarmee de langstzittende Nederlander.De 65-jarige man zit sinds 1960 vast in verband met aanranding. De rechter legde hem toen één jaar cel en tbs met dwangverpleging op. Theo H. vergreep zich in 1967 en 1985 tijdens onbegeleide verloven opnieuw aan jonge kinderen.

Net als vorig jaar heeft de rechtbank de tbs met één in plaats van twee jaar verlengd, omdat H. mogelijk uitzicht heeft op plaatsing in een ggz-kliniek in Oostrum. Dat is vlak bij de gesloten tbs-kliniek De Rooyse Wissel in Venray. „Als het gaat om beveiliging van de samenleving is het niet meer noodzakelijk dat Theo H. verblijft in een zwaar beveiligde tbs-kliniek”, aldus raadsman Anker. Vanuit deze instelling in Oostrum zou het te zijner tijd mogelijk kunnen zijn dat Theo H. weer op verlof gaat, meldt Anker.

Een andere mogelijkheid is plaatsing van de tbs’er in tbs-kliniek De Grote Beek in Eindhoven. Hiervandaan zou H. volgens zijn advocaat op termijn kunnen worden geplaatst in een ggz-instelling of in een vorm van beschermd wonen. Anker zegt verder dat zijn cliënt zich realiseert dat hij nooit meer zelfstandig kan wonen in de samenleving.

Theo H. is een voorbeeld van een veroordeelde die in de zogenoemde ”longstay” terecht is gekomen. Een verblijf op die afdeling is in principe eindeloos. De minister van Justitie kan iemand die van de rechter tbs heeft gekregen naar zo’n afdeling laten overplaatsen als volgens hem de behandeling niet aanslaat en er geen zicht lijkt te zijn op verbetering. Bij gewone tbs’ers bepaalt de rechter, die onafhankelijk is, om de paar jaar of iemand nog langer verplicht psychiatrisch moet worden behandeld.

Volgens de advocaat uit Leeuwarden verblijven momenteel circa 200 mensen op een longstayafdeling. Dat waren er drie jaar geleden ongeveer veertig. Hij noemt dit een schrijnende ontwikkeling, want longstay is volgens hem een eufemisme voor: Hier kom je nooit meer uit.