Ten Cate is een bankier met een flinke staat van dienst. De geboren Twent maakte carrière bij AMRO Bank, en later bij het inmiddels ter ziele ABN AMRO. In 2000 verraste hij vriend en vijand met een overstap naar de coöperatieve Rabobank, waar hij „weer kon ademen.” Maandag was zijn laatste werkdag als bestuurslid van Rabobank, dinsdag halveert zijn werkweek „van tachtig naar veertig uur.”In Rotterdam, waar de twintigste verdieping van het kantoor van de Rabodochter Robeco een magistrale skyline biedt, praat Ten Cate graag over de toekomst van de Rabobank. „Maar”, zo benadrukt de bestuurder, „ik schets slechts met een ruw penseel waar de bank over vijf jaar kan staan.” Toch is de bankier, die met zijn grote snor, zegelring en wandelstok beschouwd wordt als een markante verschijning, uiterst concreet.

Ten Cate wijst op de beperkte groeiruimte van Rabobank. „We keren geen dividend uit, dus we kunnen veel sparen. Aan de andere kant is het ophalen van kapitaal door middel van het uitgeven van nieuwe aandelen onmogelijk.” Hoewel een beursgang voor Rabobank ondenkbaar is, acht hij het wel mogelijk ’de schil’ naar de beurs te brengen. „Denk aan dochterbedrijven als Lage Landen en Robeco, maar ook het internationale deel. Bijvoorbeeld door een fusie met een andere partij.”

Gevraagd naar een mogelijke overname door Rabo in Nederland, reageert Ten Cate verbaasd. „Zoals wat? Er is toch niks?” De suggestie voor SNS Reaal, de Utrechtse bank-verzekeraar die al een paar keer aangaf niet onafhankelijk te willen blijven, maakt hem echter enthousiast. „SNS is een zeer interessante partij. Ze beheren een mooi marktaandeel in Nederland. „Als bestuursvoorzitter Sjoerd van Keulen op de deur klopt en vraagt of we kunnen praten, zou ik het gesprek aangaan.”

Net als velen is de nestor Ten Cate totaal verrast door de hevigheid van de kredietcrisis die banken op dit moment teistert. „Dit is een absoluut unieke crisis. Dat heb ik in mijn dertigjarige loopbaan nog nooit meegemaakt.” En hoewel Rabobank met afschrijvingen van 1,4 miljard euro kleerscheuren tot nog toe relatief heeft weten te beperken, steekt hij de hand in eigen boezem.

„Ik heb een goede neus voor risico, maar heb deze crisis niet geroken”, aldus de bankier. „Ik had wel een gevoel. Zo kon ik sommige financiële producten alleen begrijpen ’s ochtends tussen halfzeven en acht uur, als ik helder en superfit was. Maar het bleef bij een gevoel. De modellen gaven goede resultaten en we verdienden eraan. Dan stop je er niet mee.”

Dat Fortis, dat ABN AMRO vlak voor de kredietcrisis inlijfde, vorige week aangaf 8 miljard euro nodig te hebben om de balans op te poetsen, vindt Ten Cate niet verwonderlijk. „Fortis heeft gewoon „bloody pech” gehad. De overname was een brede sloot waar ze overheen sprongen. Onder normale omstandigheden hadden ze de overkant gewoon gehaald.”

Ten Cate: „Ik zeg niet dat Fortis de overkant nu niet haalt, maar de vraag is wel of de ondergrond stevig genoeg is.” Dat de overname van ABN AMRO door Fortis mislukt, kan hij zich niet voorstellen. Hij schetst een spannend scenario: „Er zijn genoeg liefhebbers die Fortis willen kopen. En ABN AMRO is nog steeds een aparte bank, die gewoon door de koper kan worden doorverkocht.” Fortis is op de beurs hard geraakt en op dit moment nog minder waard dan voor de overname van ABN AMRO.

Dat banken boter op hun hoofd hebben wat betreft de kredietcrisis, is een uitgemaakte zaak, vindt Ten Cate. „Handelaren hebben te veel op schermen zitten turen, in plaats van in de kroeg te hangen om te horen hoe er over die producten wordt gedacht. Er is te veel vertrouwd op modellen en kredietbeoordelaars.”

Ten Cate zwaait af als Rabobestuurder, maar blijft druk. Zo heeft hij een flink aantal commissariaten, onder meer bij de Beurs Rotterdam en bij Rabodochter Bouwfonds. Toch is er nog een baan die hij best wel zou willen. „Ivo Opstelten verlaat de stad aan het eind van dit jaar”, glimlacht hij. „Nee, ik ben niet gepolst. Maar burgemeester van Rotterdam, dat is een van de mooiste functies in Nederland.”