Het uitzicht vanaf het dek van de Annemarij is fenomenaal. De woonboot ligt in een oase van groen. Een reiger droomt tussen het riet. Op het water van het Havenkanaal dobberen een paar eenden en een meerkoet. „Onze huisdieren. Die voeren we elke dag”, glimlacht Richard en trekt bedaard aan zijn sigaartje. Een idylle. En een veilig thuis. Dat is de woonboot al decennia voor de familie. Vader Pronk, eigenaar van een constructiewerkplaats, bouwde de ark voor zijn gezin, dat er gelukkige jaren beleefde. „Mijn zusje en ik zijn hier getrouwd. Mijn ouders hebben er tot hun dood op gewoond. Het is ons dierbaarste bezit.”Dat bezit wordt nu betwist. Dat is het gevolg van een lang slepend conflict tussen familie en gemeente dat dateert uit de jaren zeventig. Vader Pronk was al enige jaren overleden toen zijn weduwe in 1975 bericht kreeg dat de boot weg moest, omdat de haven zou worden afgesloten. Na een jarenlang gevecht met het toenmalige gemeentebestuur kreeg mevrouw Pronk toestemming op de Annemarij te blijven wonen. Volgens de familie geldt de stek sinds dat moment als legale ligplaats.

In de zomer van 2004 overlijdt moeder Pronk. Vier weken na haar dood krijgen ’de erven’ opdracht de boot weg te halen. De familie staat perplex. Volgens de gemeente is er destijds met moeder Pronk een deal gesloten dat de woonboot na haar overlijden weggehaald zou worden. De familie bestrijdt die overeenkomst te vuur en te zwaard. „Moeder heeft nooit iets getekend. Ze heeft pertinent geweigerd daarop in te gaan.”

Volgens gemeentevoorlichter Jos Wesdijk ligt de zaak anders. „De rechter heeft in 2006 op basis van correspondentie tussen de advocaten van beide partijen vastgesteld dat er wel degelijk zo’n afspraak gemaakt is. De gemeente is in het gelijk gesteld.” Volgens Wesdijk moet de Annemarij weg om planologische redenen. „Als de ligplaats een formele status krijgt, heeft dat gevolgen voor het aangrenzende bedrijfsterrein. Dan worden ondernemingen beperkt in hun mogelijkheden.”

Tegenover deze rechtbankoverwinning van de gemeente voert de familie Stein-Pronk aan dat een andere (bestuurs)rechter heeft vastgesteld dat de ligplaats legaal is en ook deskundigen en de plaatselijke commissie beroep en bezwaar hen in het gelijk hebben gesteld.

B en W zijn daar niet van onder de indruk en houden hun poot stijf. Toen de familie weigerde de boot weg te halen -niet eenvoudig, want het Havenkanaal is inmiddels afgesloten- werd een dwangsom opgelegd. Die is opgelopen tot 50.000 euro. Omdat de familie niet betaalt, heeft burgemeester Hermans besloten tot een veiling.

De kwestie heeft tot veel maatschappelijke en politieke onrust geleid. Vorige week werd een actiegroep opgericht die in korte tijd meer dan 3000 handtekeningen ophaalde. Donderdag werden die voor aanvang van de raadsvergadering aangeboden aan de burgemeester. „Bijna iedereen wil tekenen. De verontwaardiging onder de bevolking is groot”, aldus een actievoerder.

Inmiddels heeft de complete oppositie zich solidair verklaard met de bewoners van de Annemarij. „Hier wordt het individueel belang geschaad. Je vraagt je af waarom. Die boot kan daar rustig blijven liggen”, vindt SGP-raadslid V. A. Smit. De woordvoerder van de grootste oppositiepartij sluit niet uit dat hier sprake is van een ordinaire prestigestrijd. „Er blijven tal van belangrijke zaken liggen vanwege capaciteitsproblemen. Het college kan zijn energie beter aan andere zaken besteden. Bovendien kan die boot nergens heen. Een nieuwe eigenaar zou ’m moeten slopen. Het is te hopen dat mensen hun gezonde verstand gebruiken en stoppen met deze zelfbeschadiging. Dit levert alleen maar verliezers op.”

Wanneer de politiek niet ingrijpt, dreigt het einde van de Annemarij. Inwoners hebben al laten weten een ’menselijk schild’ te gaan vormen om de boot te beschermen. Richard Stein: „Dit college heeft heel wat op zijn geweten. Dit moet worden gestopt.”