Walvisvaart- commissie bejaagt vooral zichzelf
Alle pijnlijke onderwerpen zijn vermeden en controversiële voorstellen ingetrokken. Het is voor het eerst sinds 1986 dat de leden van de Internationale Walvisvaart Commissie (IWC) elkaar met fluwelen handschoentjes behandelen. Volgens milieuorganisatie Greenpeace hopen de leden op deze manier het komende jaar een compromis te bereiken, dat de commissie uit een jarenlange impasse moet helpen.
Vrijdag is de laatste dag van de zestigste jaarvergadering van de IWC, maar het is bepaald geen feestje. De 81 deelnemende landen zijn het volkomen beu om elke vergadering maar weer over dezelfde onderwerpen te steggelen. Japan, Noorwegen en IJsland proberen steeds officieel toestemming te krijgen voor walvisvangst, terwijl de andere leden het verbod uit 1986 willen respecteren.Noorwegen heeft zich nooit aan de afspraken gehouden, IJsland en Japan jagen op walvissen onder het mom van wetenschappelijke vangst. Groenland heeft een uitzonderingspositie. Dit land, dat onderdeel is van Denemarken, mag jagen op walvissen uit het oogpunt van de culturele traditie. Op het eiland wordt tenslotte al sinds jaar en dag op walvissen gejaagd.
De discussie tussen de voor– en tegenstanders van de vangst houdt de commissie al jarenlang in een ijzeren greep. De IWC kan de overtreders geen sancties opleggen en wordt dus eigenlijk gegijzeld door de drie naties. In de hoop tot een definitieve oplossing te komen, werd dinsdag een werkgroep ingesteld.
Die moet gaan bekijken hoe sneller tot consensus gekomen kan worden. Ook moet het plan van de commissie leiden tot meer slagvaardigheid, efficiëntie en natuurlijk tot tevredenheid van de deelnemende landen.
Een versie van het plan kan zijn dat Japan en IJsland de jacht voor wetenschappelijke doeleinden volledig opgeven en zich terugtrekken uit het poolgebied. In ruil daarvoor zou dan een nieuwe categorie walvisvangst opgericht kunnen worden, waarbij Japan onder strikte voorwaarden langs de eigen kust mag jagen.
Volgens een woordvoerder van Greenpeace kan het echter nog alle kanten op. „Deze mogelijkheid hoor je alleen in de wandelgangen. Er wordt hier veel achter gesloten deuren gesproken. En aangezien alle pijnpunten voor de lieve vrede van tafel zijn gehaald, kun je ook niet tussen de regels door lezen”.
Ironisch genoeg betekent ook deze poging om tot meer daadkracht te komen een compromis, want de vangstquota die Japan, IJsland en Noorwegen voor zichzelf hebben opgesteld blijven van kracht tot de werkgroep met een daadwerkelijk voorstel komt. Dat houdt in de praktijk in dat Japan weer op zoek gaat naar 850 dwergvinvissen en vijftig vinvissen. Noorwegen vangt jaarlijks iets meer dan duizend dwergvinvissen en IJsland is goed voor nog eens vijfhonderd dieren…